Қазіргі тілімізде синхрондық тұрғыдан түбір боп саналатын көптеген сөздер диахрондық зерттеудің нәтижесінде бір буынды түбір мен өлі не өнімсіз қосымшаға (аффикске) ажыратылады. Бұл – тіл дамуының бір кезеңінде дербес мағынаға ие болып, туынды сөздерге ұйытқы болған көптеген сөздерге тілдің даму барысында өлі немесе өнімсіз қосымшалардың әбден кірігіп, жігі білінбей жымдасып кетуінің жемісі. Мысалы: мақ-та, қыд-ыр, ай-т т.б.
Қазіргі тілімізде синхрондық тұрғыдан түбір боп саналатын көптеген сөздер диахрондық зерттеудің нәтижесінде бір буынды түбір мен өлі не өнімсіз қосымшаға (аффикске) ажыратылады. Бұл – тіл дамуының бір кезеңінде дербес мағынаға ие болып, туынды сөздерге ұйытқы болған көптеген сөздерге тілдің даму барысында өлі немесе өнімсіз қосымшалардың әбден кірігіп, жігі білінбей жымдасып кетуінің жемісі. Мысалы: мақ-та, қыд-ыр, ай-т т.б.
