-Сенің өткен күндерің маған керек емес, адамшылығың керек. Өткенге сен жазалы емессің. Сен тисең, мен сені аламын,-деді. Ертеңіне ЗАГС- жазылуға барсақ, қара мұрт сонда отыр екен. Шыққан соң қарасам, қара мұрт аңқиып артымнан қарап тұр екен.
-Адам көре береді екен-ау!-деп Кәмила тамсанды.
Ақбілек күйеуі екеуі еліне демалысқа елге келеді. Еліне келгенде Ұрқия бетінен сүйіп қарсы алды Балташты ақсақалға таныстырыды. Ақсақалдың көңілі тасып отырды. Өріктің Ақбілекке қарауға беті шыдамайды. Кешке ақсақал ірі жылқы сойып той жасады. Ұрқия мен жеңгесі Ақбілек көлге барады. Сара бар Күлікен, Ескендір бар ауылдың өңшең ұсақ балалары суға шомылып жиекте жүгіріп жүр еді Күлікенді бір бала жүгіріп келіп қағып кетіп, Күлікен жылап қалды. Ескендір оны көре сала жүгіріп өзінің кішкентай жұдырығымен түмпіштей жөнелді. Ескендірдің мына қылығына Ақбілек сүйсініп: «Ой. бауыр болғаныңнан айналайын!ә- деп бетінен сүйді. Жеңіше Ескендір мен сияқты емес пе?
-Сенен туған шығар.
Рас айтасың ба, Ұрқия шынын айтты.
Марқакөлдің жиегінде Мамырбайдың Ақбілегі, жас Балташтың сүйген жары Ескендірін құшып, сүйіп, бала болып, ана болып, көп әйелден дана болып, кеудесіне бағы сыймай, кемерінен аса шыпылдайды.
