123].
САРҚАМЫС – тау, Солоновка а.о. Х.: Тауды Жоғарғы және Төменгі
деп қарастырады [123].
САРҚЫН ЖҰРТЫ – жайлау, Аққайнар а.о. антропотопоним, Х.:
Керегетас жайлауынан кейін орналасқан. Сарқын деген кісінің аты
[152]. М.: Сарқын деп аталатын жалаңаш кезеңнің үстіне шыға бере, қарсы алдымыздан Марал көлі барша көркем келбетімен жарқ етіп шыға келді[9, 96 б.].
САРМӨҢКЕ – ауыл, Өрел а.о. Тұрғындардың айтуынша, Сармонка
топонимдік атауының қазақшаланған нұсқасы[193]. М1.: Сармонка – Шорнауа селбетіне қарайтын село[35,57б.]. М2.: Марқакөлдің алыстан ғана көріп, Сармөңкеге ат басын тіреу ләзім. Іргесіне келіп ап, нағашыңа сәлем бермей кетсең, уяттағы. Ал, екеуіне бірдей үлгере алмаймыз, ертең ерте қайта қайту керек[18,140б.].
САРНОҚАЙ – асу,Катонқарағай ауд., монғол (қалмақ) тілі
негізіндегі қалыптасқан зоонимдер: Қандығатай (Бұланды), Жаматы
(Ешкілі), Тарбағатай (Суырлы), Шындығатай (Аққоянды), Сарноқай
(Сарыит) [84], М.: Сары (сын есім) + ноқай (зат есім) сөздерінен бірігіп, анықтауыштық қатынаста тұр. Мұндағы ноқай монғолша нохой «ит» сөзінен жасалған. Алдыңғы сыңары сары-монғ. Шар түркі-монғолға ортақ сын есім. Сонда Сарноқай «сары ит асуы» деген мағына береді [15,174б.].
САРТАҚТАЙ – жайлау, Катонқарағай а.о. «Сары» сөзі жер-су
атауларымен тіркескенде «сар» тұлғасында қолданылатынын байқау
қиын емес. Топономист Е.Қойшыбаев «сар» сөзі топонимдік атаулармен
тіркескенде көбінесе «айқын, кең, негізгі, басты» деген мағынада
жұмсалатынын айтады [183,406б.].
САРТАС – тау, Жамбыл а.о. Сартас – тастан түзілген үлкен тау
мағынасындағы ороним [120].
САРТЕПСЕҢ – жайлау, Берел а.о. кең жазық жер мағынасын
беріп тұр.
ТЕПСЕҢ с ы н. Мал жайылатын жазық жер, жайылым
222
[56,140б.],М1.: «Сартепсеңді жайлап, Ақбұлақ өзенінің екі жағалауындағы алқапты мекендеп, малдарын өсіреді»[41,61б.]. М2.: Көкала-Айғыр, Мәметек, Сартепсенім, Көз тоймайды көркіңе көрген сайын. [42,21б.]. М3.: Жолды жұтып барады. Міне Сартепсеңге асатын ақырғы асу[25,103б.].