Катон-Верстка-01. indd
жүктеу/скачать 2,93 Mb. Pdf көрінісі
|
|
АЛАҢ – үйлердің, орман-тоғайлардың ортасында пайда болған үсті ашық, тегіс жер. Алаңның түркі тілдеріндегі негізгі мағынасы «ашық жер, бірыңғай тегістік» дегенді білдіреді. АЛАҢҚАЙ – үйлер мен орман-тоғай араларында орналасқан көлемі шағындау, ашық тегіс жер. АҢЫЗ – дәнді дақылдарды орап алғаннан кейін егіннің сабақтары қалатын егіс орны. АПАЙ– төскей бет. АПАЙ ТӨС – шөбі шүйгін, бұлағы көп төскей жерлер. АПАН – төмен қарай ойылып түскен көлемді, терең шұқыр. АТЫЗ – егістік танабын тақта-тақтаға бөліп, жан-жағын су жайылып кетпейтіндей етіп көтеріп қоятын жер тілімі. АТЫРАП – белгіленген нақтылы шегі жоқ бір аумақты қамтитын өңір, аймақ манайындағы жер көлемі. АСУ – тау жотасының табаны жалпақ, асып өтуге қолайлы жері. АУДАН – 1. Көлемі белгілі шамамен шектелген ауқымды аумақты қамтитын тегістік. 2. ауысп. Бір бірлестікке қарайтын елдің, жердің әкімшілік- аумақтық жағынан дербестенген бөлігі. БАЛҚАШ – үстіңгі бетіне сансыз бұдырмақтар қаптап, асты солқылдақ болып жататын қопалы жер бедері. БАСТАУ – өзендердің басы болып саналатын бұлақ, тұма суларының жер болып жататын қопалы жер бедері. БАУРАЙ – тау бөктері, биік төбелер мен қырат–жоталардың жазықпен жалғасқан төменгі тұсы. 327 БЕЛ – онша биік емес жондар мен қырат–қырқалардың жадағай асуы. БЕЛЕС – 1. Жота–жондарда болатын, онша биік емес жадағай су. 2. ауысп. Бір нәрсенің жолына кедергі болатын бөгет, тосқауыл. БЕТ – тау жотасының табаннан биікке қарай көлбей көтерілетін екі не төрт жағы. БЕТКЕЙ – тау жотасының, төбе-шоқының маңдай алдында еңіске қарай ылдилайтын қапталы. жүктеу/скачать 2,93 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|