Игі істерің жайында бек хабардармын. Жөн-ақ! Қуанамын. Құптаймын. Мақтан етемін. Алда да абыройлы болуыңа тілектеспін. Кездесудің реті қиындап кетті. Сен аттың үстінде әрдайым жолда жүрген азаматсың; мен –Шоқан ескерткішін төңіректеп жүрген жаяу зейнеткермін…
Биыл күнде менің Қазақстанда тұрақтап қалғаныма 60 жыл толады. 60 жылдан бері қазақ тілі теңізінде жүзіп келемін. Демек, аздаған көрген-білген оқыған-тоқыған, сезген-түйсінгендерім бар. Орыстілділер мен шала, я ада қалған қазақтарға қазақ тілінің байлығын, қадір-қасиетін, ерекшелігін шама-шарқымша нақты түсіндірмекпін. Ыңғайы келсе, сол топтаманы (12 этюд) бір газетке бастырып алсам деймін. Содан кейінгі ойым – жеке кітапша түрінде шығару. Өтінішім: соған септігің тие ме? Кітапшаны шығарып беруге мүмкіндігің бола ма? Болса – құба-құп. Болмаса – әлбетте өкпе-реніш жоқ, бас бір жолын қарастырармын.
