ПӘНДЕРДІ ОҚЫТУ ӘДІСТЕМЕСІ МЕТОДИКА И ТЕХНОЛОГИЯ ЖӘНЕ ТЕХНОЛОГИЯСЫ ПРЕПОДАВАНИЯ ДИСЦИПЛИН 89
болсын-біздің бүгін де, ертең де өмір сүруіміздің бірден-бір шарты», – деп түйіндейді
Ш.Елеукенов (
Елеукенов Ш. Қазақ әдебиеті тарихының кезеңдері. «Ақиқат» 2004 ж. №1.44 б).
[34]. «Ұлт аралық жанжал» қазақ халқы тәуелсіздік алса да құлдық психологиядан
құтыла алмай отырғандығын шынайылықпен бейнелеген әңгіме. Отарлау саясатымен қазақ
жеріне басқа ұлт өкілдерінің көптеп қоныстанғандығын бүгіндері ғана айтып жүрміз. Әңгі-
меде ең жақсы қонақжайлық қасиеті өзіне сор болып жабысқан қазақтың өз елінде жүріп ке-
лімсектерге жалтақтап, солардан асып кете алмай, жетім баланың күйін кешіп жатуы ащы
болса да ХХІ ғасыр шындығы. Қоғамдағы өзекті мәселелерді көтере білген жазушының атал-
ған әңгімелерінің негізгі өзегі – тәуелсіз қазақ халқының жері мен еліне өзі ғана ие болуы.
Еліміз тәуелсіздік алғасын, өткенімізге көз жіберу мақсатында бұрын айтуға тыйым
салынған, «жабық» тақырыптардың бірі − Желтоқсан көтерілісі.
Прозалық туындыларда жаңаша мән иеленіп отырған фольклорлық образдар жүйесі –
қасқыр-тотемі, ағаш-дүние тірегі, су-өлім, т.б. қазіргі тәуелсіздік тұсындағы өмір шындығын
танытудың тәсілі ретінде тексерілді.
«Тәуелсіздік жылдары» деп аталатын кезеңнен басталған жаңашыл пайымдаулар ру-
хани түлеудің жаңа бір кезеңі болды да, қазақ әдебиетіне көркем ойлаудағы жаңа ұстаным-
дарды алып келді. М.Мағауиннің «Құмырсқа қырғын», «Коммунистік реализм», «Қасқыр –
Бөрі», «Қисық ағаш» шығармалары әлеуметтік өмірдің ең бір өзекті мәселелерін, сыншылық-
философия саралайды. Жазушыларымыз өз шығармаларындағы айтар ойын, суреткерлік көз-
қарасын тұспалдап, психологиялық тұрғыда жеткізуі немесе әлеуметтік символикаға ден
қоюы – заңдылық. «Астарлап, ишарамен сөйлеу, сөзге сараңдық, үкім айтудан, соңғы ақиқат-
пен кездесуден қашу – постмодернистік рухтағы бүгінгі қазақ прозасына тән басты қасиет-
тердің бірі» (
Мағауин М. Қазақсыз Қазақстан (ғылыми мақала)//ABAI.KZ ақпараттық порталы 16-
20. 09. 2013 ж.)
Қазақ прозасында символды қолданудағы шеберлікті М.Мағауиннің «Құмырсқа қыр-
ғын» атты әңгімелерінен көруге болады. «Құмырсқа қырғын» атты философиялық ойға
құрылған әңгіме табиғат құдіретіне бас июді ғана емес, өмір үшін күрес, қазіргінің жалғасы,
болашақтың тұтқасы – жас ұрпақ пен ертеңіміздің кепілі – жер-анамызды қастерлеу туралы
сыр десе де, болады. Автор-кейіпкер құмырсқа илеуін көркемдік деталь ретінде ала отырып,
оны бір қауым елдің, тіпті мемлекеттің символдық (рәміздік) белгісіне айналдырады.
М.Мағауиннің бұл әңгімесіндегі көзге түсетін, көңілге ұялайтын ерекше жәйттар – символи-
калық пен философиялық сипаттардың берік жымдасып, табиғи кіріге түсуі. «Құмырсқа қыр-
ғынындағы» өзгешеліктің бір ұшығы осында. Қаламгер бұл шығармасында тырнақ ұшындай
көзге көрінер-көрінбес құмырсқалар тіршілігін адамдар өмірімен қатарластыра алады. «Же-
келеген құмырсқалар ішке кіріп, тары дәнінен сәл ғана үлкен, сопақша жұмыртқаларды тіс-
теп алып шыға бастады. Мұндағы ең үлкен олжа – болашақ ұрпақ өндімек панасыз жұмырт-
қалар. Өз илеуіне апарады. Шайқап шығарады. Содан соң... ата-тегін білмейтін жетімдерді
түгел жұмыскер – мұндағы билеуші жұртқа тегін азық -түлік жинайтын құл-құтан немесе
басқа бір, жат әулетпен соғысқа, тіпті, кешегі өз нәсіліне қарсы майданда алға салатын жан-
кешті жауынгер етіп шығарады. О, құдірет! Тура өзіміздің мәңгүрттер!» (
Жұртбай Т. Қос Ағаш
// Орталық Қазақстан.– 2008. – 26 қараша, № 48, 7 б.)
– деп, терең философиялық тұжырымның
да мәнін ашады. Дүниедегі ең кішкентай жәндіктер тіршілігіндегі әділетсіздік, теңсіздік
арқылы адам баласына ой салу, мәңгүрттік сананың тамыр-тегін ұқтырудағы авторлық қол-
таңба барлығы да бүгінгі прозаның ерекше бітімі ретінде зерделенді. Қазақ халқының ғасыр-
лар бойғы жаратқан ең аяулы қасиеті – өзара ауызбіршілік пен өзін-өзі құрметтеу, жатқа бе-
рілмеу, ұрпақ болашағын ойлау мұраты тұспалданғандығы талданды.
Ұлт әдебиетіне ортақ жаңа сапалар, өлшемдердің елеулісінің бірі – қазіргі қазақ проза-
сының символикалық сипаты. Біздің басты назар аударатынымыз да бұрыннан бар тәсілдің
қазіргі заманғы жаңа болмысты прозадағы өзгеше жаңғыруы мен түрленуі болмақ. Осы тұр-
ғыдан алып қарағанда, М. Мағауиннің тағы бір алып отырған символикасы – Қасқыр – Бөрі.