Қ ¥ РАСТЫРУШЫДАН Бірнеше ғасьф бойына ғылым мен білімнің ордасы болған мұ-
сылман елдерінің соңғы үш ғасырда «қалың ұйқыға» кетіп, өркениет
көшінен кеш қальш бара жатқаны сол кездегі ел қамын жеген жан-
дарды ойландырмай қоймаған. Орта ғасырларда небір даналар мен
данышпандарды тэрбиелеп шығарған мұсылмандардың XX ғасыр-
дың басында өзге дін өкілдерінен артта қалып отырғаны, расында
да, аянышты жағдай еді. Бір кездері Шығыстьвд шэкіртіндей больш
көрінген Батыс соңғы ғасырларда ғылым мен білімде алға озып, «ұй-
қыда жатқан» мұсылман елдерін бірінен кейін бірін отарлап жатқан
тұсы еді. «Бұл не қылған ұйқы? Біз неге өркениет көшінен артта қа-
лып қойдық?», - деген сұрақтар ұлт қамын жеген ұландарды мазалай
бастаған. Өз халқыньвд өркениет көшінен қалып қойғанына алаңдау-
шылық білдірген ұлт жанашырлары қолдарына қару орнына қалам
алып, оқу-ағартушылық жағына ден қойды. Бұрыннан қалыптасқан
дэстүрлі оқу жүйесін заман талабына сай жаңартып, бүгінгі жас та-
лабаларды жаңаша оқыту мәселесін көтере бастады. Сондықтан да
Шығыс мұсылман халықтары әдебиеттануында XX ғасырдың басын
«Аср-е бидор» яғни «Ояну ғасыры» деп атады.
Алғашында қадімшылдар мен жэдидшілердің арасындағы тар-
тыс, жэдидшілдердің негізінде түркішілдердің шығуы, содан кейін
өз ұлтының қамын жеген ұлтжандылардьщ бой көрсетуі мұсылман
халықтарында, соның ішінде түркі халықтарының бэріне тэн қасиет
едд'. Ортағасырлық шығармаларда кеңінен жырланған жалпы мұ-
сылман үмбетінің орнына ел қамы, Аллаға ғашықтық сезімдерінің
орнына отанға, туган жерге деген махаббат, мағрифаттың (Алланы
тану жолдары) орнына мағариф (дүнияуи оқу-ағарту) мэселелері
кеңінен көтеріле бастады. Шьныс мұсылман әдебиетінде көтеріле
бастаған мұндай мэселелер қазақ әдебиетінде де көрініс берді.
1 Бұл туралы белгілі әдебиеттанушы ғалым Д.Қамзабекұлының зертгеулерінде