Ө ресі жетпей, Күндестік қы лған оңбайды
жүктеу/скачать 0,82 Mb. Pdf көрінісі
|
2 5343948633538566082
| 2 наурыз 1973 жыл
Белгісіз бір дүлей күш қол-аяғымды матап, тіптен ойыма да кұрсау салып тастаған сиякты. Не ойлап, не жазары м ды білмеймін. Белгісіз біреудің көңілін тауып, ойынан ш ыкпақ болам. Ол не? Кім? Білмеймін... Күн көру киындап барады. Балаларымның тағдырынан қорқамын. 6 наурыз 1973 жыл ... Поэзия — ғылым. Зерттеу керек. Адам өмірінің, адам жанының зерттелмеген, қалам тартылмаған несі қалды? Соны табу, соны зерттеу керек. Адам сезімін ж ан-ж ақты зерт- тейтін' құдірет болса, ол — тек поэзия. Б асқа еш қандай да ғылымның қолынан келмейтін шаруа бұл! 7 наурыз 1973 жыл Мәскеуден хат келді. Білмеймін... 9 наурыз 1973 жыл Ш олпаным айта жүретін, Ш олпанымның ұрпағы айта жүретін өлең-ертегі жазып кө- рейінші... д» 8 17 наурыз 1973 жыл Өткен аптада Мүсіреповте (үйінде) болдым. Бұл адаммен ж акын келіп сұхбаттасканым сол. Үйінде өзі ж алғы з екен. Ж ылы карсы алды. Екі сағаттай әңгімелестік. Мен Ғабеңді бойын- дағы дарынын беріп болған адам деп айта ал- маймын. Ал, бойында жасырынып ж аткан ж анартауы бар екеніне күмәнім жок. Уақыт-ай! Әдебиет, жалпы искусство жөнінде болар- болмас, шолу ж асап, пікірлестік. Қ арт әріден ойлайды. Қазіргі к а за к поэзиясы қатты тол- ғандырып жүрген көрінеді, Бірдеме десем бе дейді. «Аккулар ұйы ктағандаға» тебіреніп пікір айтты, сүйсініп калды, мен ыңғайсыздандым, онымды түсіне койды да, коя койды. Өлеңдер окыдым. Қетерде маған калам сыйлады. (Алтын қ ал ам ). Қ арт картайған екен. Бүкіл үйде ж алғы з өзі отырғаны катты әсер етті маған... Каби- неті жұпыны, ж азу столы тіпті жұпыны, басы арты к дұниелер, әлеміш -жаламы ш тар жок. Ұзынды-кысқалы, бір түстес, үшкір ұш талған қара қарындаш тар. Тілдей п ар акқа арабш а жазып тастапты, ж аң ад ан ж азы лған, сірә. Қорапқа салған екі мылтығы тұр. Кіре берісте саятшының сауыт-саймандары. Ретін тауып, өзімен ұзағы р ак сөйлесер ме еді? Б іраз бірге 2— 2519 9 болып, достасар ма еді? Тәңірім-ай, бұлар деген аяғын үзеңгіге салып тұрған адам дар ғой... Енді өзім туралы. Ж ыр түсінер қауым өлеңдерің жақсы дейді. Әр тұстан қолпаш таған хаттар да алып жүрмін, бірақ сенуім қиын. Ж ам ан жыр ж азу қиынға түсіп барады. Ж ақсы жыр басы лмаса, ж ар ы қ көрмесе қайтем?! Ба- лаларымды қайтіп асыраймын? Әйелім де, ба- лалары м да ақылсыздар емес, бірак менен гөрі ақш аны сыйлай ма, қалай?! Білмеймін... Тәңірім әзірге шешемді тірі қоя тұрса екен. Өс- тіп, тұралап жүрген кезімде қисая қалса, ел- ж ұртқа м асқара болам ба деп коркамын... 20 наурыз 1973 жыл Құрбы-құрдас, зам андастар мен туралы көп-көп қауесет таратады . Біріне-бірі айтады, «өзімсініп» өзіме де айтып калады. Көбісін бояп, бірінен-бірі ж аңарты п айтады. Ал мен олардыц қай қырымнан қасығысы келіп тұр- ғанын түсінбейді ғой дейсің бе... Тусінемін. Бекер обалдары не керек, бәрінің сыйлайтынын да білемін. Білем де қоям, қарсы болмаймын, айта берсін. Арамдық ойласа, өздерінің басынан артылмасын, тек менің ж ұртқа зиянсыз екен- дігімді түсіне ме, ж о к па?! Мен үшін, дүниеніқ еқ қорлығы — адамның айыбын бетіне басу, оның нашарлығын дәлел- деу. Бұл — бір. Екінші — болмайды, ж ара- 10 майды, ж о к деп айта алмайтыным. Қорлыкты осыдан тартып жүрмін. Көнілшектік — менік осал жерім. Ең осал жерім. Сірә, сүріне бере- тінім де осыдан болар. Уақыт өз ролімді маған да бөліп берген, соны дұрыстап ойнап шығу жолында мен де тырбанып бағамын, әрине. Демек, мінездегі ж асанды лы к (артистік) маған да бөтен емес-ау... жүктеу/скачать 0,82 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|