Орындаған: Байзакова Б. А. Тексерген: Калимагамбетов А. М. Алматы – 2021 жыл Жоспар

1. 
   КІРІСПЕ
   

Дарвин өзінің эволюция теориясын популяциядағы өзгергіштіктің қайнар көзі не екенін білмей,табиғи іріктеу ұғымын қолдану арқылы тұжырымдады. Мендель заңдары ашылғаннан кейін, дарвинизм мен менделизм қазіргі синтетикалық эволюция теориясы немесе неодарвинизм деп аталатын нәрсенің негізі болды. Бұл теорияға сәйкес, мутациялар генетикалық өзгергіштіктің бастапқы көзінің рөлін мойындағанымен, табиғи іріктеу популяцияның генетикалық құрамын қалыптастыруда және аллельдерді алмастыру процесінде басым рөл атқарды. Уақыт өте келе эволюциялық биологиядағы неодарвинизм догмаға айналды және табиғи сұрыптау эволюциялық процестің жалғыз қозғаушы күші ретінде қарастырыла бастады. Мутация процесі және гендердің кездейсоқ ауытқуы сияқты басқа факторлар ең жақсы жағдайда кіші компоненттер ретінде қарастырылды. Неодарвинизмнің бұл түрі СЕЛЕКЦИОНИЗМ деп аталды

Молекулалық биологияның қарқынды зерттеулері биологиялық эволюцияға қатысты елеулі нәтижелерге әкелді: ақуыздардағы амин қышқылдарының алмасу жылдамдығы бағаланды және ақуыз полиморфизмін сипаттайтын бағалар алынды.

60 -жылдардың соңы популяция генетикасындағы революциямен ерекшеленді. Аминоқышқылдар тізбегінің көп болуы популяцияның генетикалық зерттеулерінде түрлердің шекарасын жойды және алғаш рет гендердің алмастыру процесіне қатысты теорияларды зерттеу үшін барабар эмпирикалық деректерді берді. 1968 жылы Мотоо Кимура эволюция кезінде молекулалық деңгейдегі өзгерістердің көпшілігі бейтарап немесе бейтарап (әлсіз ақаулы немесе әлсіз бейімделгіш) мутацияның кездейсоқ бекітілуіне байланысты болады деп тұжырымдады.

2. 
   НЕГІЗГІ БӨЛІМ
   
   1. 
      
      
      жүктеу/скачать 113,29 Kb.
      
      Достарыңызбен бөлісу: