бастағанымен, XX ғасырда ерекше карқынды дамыды. XX ғасырдың басында мэдениет философиясы мэдениет эволюциясының эртүрлі кезендерін зерттеуге бет бұра бастайды. Осыған байланысты мэдениет феномендерін зерттеуде ерекше тәсілдерді колданып, онымен айналысатын арнайы ғылым саласын калыптастыру идеясы пайда болды. Мысалы, жаңакантшылдар В.Виндельбанд (1848-1915) пен Г.Риккерт (19863-1936) "Мэдениет туралы ғылымдар" мен "Табиғат туралы ғылымдарды" ажыратуды ұсынды. Осылайша олардың концепциясы мэдениет философиясындағы оппозициялардың бірін - мэдениет пен табиғаттың аракатынасы мәселесін, сондай-ак мэдениеттің кұндылыктык (аксиологиялык) мэнін айкындады. Мэдениеттің теориялык картиналарының көптігі бұл феноменді пайымдаудың мүмкін болатын барлык варианттарын түгеспейді. 274
Ғылымда танымал және белсенді түрде түсіндірілетін олардың кейбіріне токтала кетейік. Жэне де бұлар эртүрлі ғылыми теориялардын кесінділері негізінде мэдениет философиясындағы кағидаттар мен тәсілдердің көптігі мэселесін айкындап та көрсетеді. Ф.Ницше мәдениеттегі дионистік және апо.пондық бастаулар турсты. Неміс философы Фридрих Ницше (1844-1900) "өмір философиясының" негізін калаушы ретінде белгілі. Ф.Ницше мэдениет типологиясының толық суреттемесін беруді арнайы мақсат етіп тұтпағанымен, оның "өмір философиясына" сэйкес, философиялык шығармалырының бүкіл контекстінен ("Трагедияның музыка рухынан
