мэдениетгің түйінін кұрастырады. Табиғаттан кабылдап алынған, бірінші сый болып тіршілік сыйы, күт, тірі жан есептеледі. Бұл өмірлік күштің рэмізі таудың төбесіндегі сүт көлі, Тіршілік пен Өнімділіктің орталығы болып табылады. Сүт сондыктан - жай ғана тагам емес, бірак айрыкша семиотикалык статуска ие; сүтті ұйытатынды шет жерлікке беруге тыйым салынған, ол ру тіршілігінің куатты рэмізі, сүтті қонакка кұйып беруге болмайды. Этикалык императивті осылайша толык ұғыну XVIII-XIX гғ. мэдени ахуалды тереңірек түсінуге көмектеседі. Түркі халықтарының көптеген көне культтері, рухани және әлеуметтік-тұрмыстык культтер, Шыңғыс ұрпақтарының иерархиялық культтері, исламның ыкпалдары, исламның мистикалық бағыттары жэне баска культтер далалык өмірдің рухани дүниесін толықтырды. Олар жиынтыкталған түрде “адамзаттан жоғарғы” бастамалардың, өздерінің түпкі тектері көктің билеушісінен, аспаннан, эр түрлі тотемдік жэне анимистік символ - ата-бабалардан бастау алады деп санайтын әулеттердің әркилы архетиптерін бейнеледі. Рух пен коғамдык сана кызметінің бұл жағы элі күнге дейін толык зерттеле койған жоқ, субъектілердің өздерін табуы - түсіндірілуі киын рухани қызмет. Қазақ жэне баска халыктардың тарихында олар өзін тану, өздігінен даму арқылы білінеді. Танымның бұл түрінің жолында ең бастысы олардың өміріндегі өз орнын танып-білуі, сананы әлемнің абсолюттік бірлігі жүйесінің, «элем - адам», «қоғам - адам» жэне т.б. жэне т.с.с. карым-катынастар жүйесінің ішіне «орнату» процесі болып табылады. Сол сияқты адам коғамының танымы жетілуі жэне практикасы процестеріндегі эзотериялык жэне реалды бастамалардың бірлігі мен дамуы да осында жатыр. ¥ятсыздык имансыздыктың бірінші белгісі дей тұрып, ішкі ниет
