63
болып танылады. Лабиал-аттракциялы
ө және ӫ дыбыстары
алғашқы төрт буында қолданылады да, бесінші буында
ө
дыбысының
у дыбысымен, ал ӫ дыбысының
ǐ дыбысымен алмасуы
байқалады. Бұны келесі мысалдардан байқауға болады: t
өr-gө-zө-
rөn, t
ӫ
š-
ӫ
r-
ӫ
š-t
ӫ
немесе t
ӫ
š-
ӫ
r-
ӫ
š-t
ӫ
-g
ӫ
z, t
ӫ
š-
ӫ
r-
ӫ
š-t
ӫ
-gǐz» /11,26/.
Бұл орайда қазіргі қазақ тілінде де еріндік дауыстылардың
қолданылуының шегі туралы пікірталастар да жоқ емес.
В.В. Радлов көрсеткен кестеде кейбір мысалдарда ерін үндестігі
үшінші, төртінші буынмен шектелетіні байқалады. Осы пікірді
қолдаған І. Кеңесбаев та сөз ішіндегі ерін үндестігін екінші, үшінші
буындармен шектейді. М. Серғалиев: «ерін үндестігі үшінші
буында да айқын байқалады – дей келе – ерін үндестігінің әлсіздігі,
мүмкін, төртінші, бесінші буында байқалар» /30,28/ дегенді айтады.
Бұған ұқсас пікірлерді П.М. Мелиоранский еңбектерінен
байқауымызға болады. Мысалы, «Весьма часто к одному и тому же
слову или корню присоединяется несколько суффиксов; в таком
случае коренная гласная безусловно влияет на два непосредственно
следующие за нею слога. На дальнейшие слоги влияют только
гласные «а» «ы» «е» и «і». После «о» «ö» «ÿ» уже в третьем слоге
могут являться «ы» или «і» , после «у» также в третьем слоге могут
являтся «ы». Например:
1) ал-дыр-ыс-ып-ты
2) кел-тір-іс-іп-ті
3) кöр-ÿс-тÿр-діңіз
4) ур-ус-уп-тыңыз» /19,17/.
Олар келтірген мысалдар ерін үндестігінің төртінші, тіпті
бесінші буында да болғандығын дәлелдейді. Ол жөнінде белгілі
фонетика ғылымының маманы С. Мырзабеков былай дейді: «Тілдің
аяқ асты болған мықты заңы – ерін үндестігі. Сөздің бас буынында
Достарыңызбен бөлісу: