248
(1920) кітабында айтылған болатын. Ғалым роман-германдық мәдениетке құрметпен
қарай отырып, оның бүкіл әлемдік маңызын атап өтіп, сонымен қатар, оның көп жағдайда
барша адамзат мәдениетіне еш үйлеспейтіндігін, тұтас халықты өзге халықтың жасаған
мәдениетіне толықтай үйірсектету шындығында мүлдем мүмкін емес, ал дүбәра мәдениет
өте қауіпті деп қадап айтты. Еуропаландыру жоғарыдан төмен қарай жүргізіліп, тек
халықтың белгілі бір бөлігін ғана қамтиды да, мәдени қатпарланудың нәтижесінде бір-
бірінен аулақтанғандар арасында тап күресі күшейе түседі. Халықтың еуропа мәдениетіне
приобщение асығыс жүзеге асырылып: құйындатқан эволюция "ұлттық әлеуетті
шығындайды". Және де қатал түйін жасайды: "Еуропаландырудың өзіндік ауыр
салдарлары ұлттық бірлікті жойылуы, халықтың ұлттық денесі бөлшектенуі болып
табылады"[936]. Байқайтынымыз, бұдан өзгешелігі, батысеуропа мәдениетіне бір қатар
аймақтардың ден қоюының оңдымды жағы: оны табиғилықпен туған топырағына
бейімдей іштей игерудің перспективасы. Г.Д. Гачев осы турасында жақсы сөз етті.
Батысеуропалық емес әдебиеттің тарихында "әлеуетті, кейде зорлықпен заманалық
еуропалық өмір салтына тартудың сәттер мен кезеңдер орын алып, әуелгісінде өмір мен
әдебиеті ұлтсыздандыру еш нәрсеге қол жеткізбеді" деп атап көрсетті. Бірақ та уақыт өте
келе, әдетте, жат жұрттық мәдениеттің аса күшті әсері "өзінің ұлттық мазмұнын,
икемділігін, саналылығын, сыни көзқарасын және жат жерлік материалдарды іріктеп
алуын таба алады"[937].
XIX ғ. Ресейге тап осындай мәдени синтез дөп келеді деп жазды Н.С. Арсеньев:
батысеуропалық мәдениетті игеру бұл жерде қарқынды өрістей түсіп, "ұлтық өзіндік
сананың әдеттен тыс өрлеуімен қойын қолтық араласқан, халық өмірінің тереңінен
шыққан шығармашылық күштердің <...> Орыс мәдениеті мен рухани өміріндегі үздік
дүниелері осы арада өмірге келді "[938]. Ғалым мәдени синтездің жоғары нәтижесін
Пушкин мен Тютчевтің, Л.Н. Толстой мен А.К. Толстойлардың шығармашылықтарында
қарастырды. Осыған ұқсас әлдене XVII-XIX ғғ. басқа славян әдебиеттерінде де байқалуы,
наблюдалось и в других ских литературах) А.В. Липатовтің сөзімен айтқанда, Батыстан
келген әдеби бағыттардың элементтерінің "жергілікті жазба және мәдени дәстүрлерімен"
"қосарлана өрілуі" мен "қосылуы" орын алып, "ұлттық сана-сезімнің оянуына түрткі
болып, ұлттық мәдениет қайта өрлеуіне және заманалық қалыптағы ұлттық сөз өнерінің
өмірге келуін" танытты[939].
Халықаралық байланыстар (мәдени-көркем, әсіресе, әдеби), көріп отырғанымыздай,
аймақтық және ұлттық әдебиеттің ең маңызды факторы (типологиялық ұқсастықпен
қатар) симфониялық бірлігінің қалыптасуы мен бекемделуін құрайды.
Достарыңызбен бөлісу: