572
II бөлім
•
Қазіргі заманғы әлеуметтану теориясы:
негізгі мектептер
басқаларға қарағанда өзінше әрекет етудің қандай да бір таңдау мүмкіндігі
бар. Оларда билік бар және өз әлемдеріне әсер етеді (see also Lukes, 1977).
Ең маңыздысы – олар құрылымдарды қалыптастырады (және өздері де со-
лармен қалыптасады). Бурдьенің шығармашылығында керісінше, кейде бө-
лектенген болып көрінетін габитус сыртқы әлеммен диалектикалық қарым-
қатынасқа түседі.
13
Дәл осылай, агенттік-құрылым теорияшыларының арасында құ рылым
деп нені тұспалдағандарында айқын келіспеушіліктер бар.
14
Кей бір теория-
шылар негіз ретінде қандай да бір белгілі құрылымды ерекше көрсетеді,
мысалы, Крозье мен Фридбергтің еңбегінде ұйымға, ал Туренде саяси инс-
титуттар мен ұйымдарда байқалатын әлеуметтік үстемдіктің қарым-қаты-
настарына басты мән беріледі. Өзгелері болса (Burns, 1986:13)
бюрократия,
мемлекеттік құрылыс, экономика және дін секілді бірқатар әлеуметтік құры-
лымдарды зерттейді. Гидденс әлеуметтану әдебиетінде кездесетін
құры лым-
ның ешбір басқа анықтамасына сәйкес келмейтін ерекше анықтамасын ұсы-
нады (ережелер мен мүмкіндіктердің рекурсивті ұйымдастырылған жинақ-
тары) (Layder, 1985). Алайда оның
жүйелерге ұдайы өндірі летін әлеуметтік
тәжірибелер ретінде берген анықтамасы көптеген әлеуметтанушылардың
«құрылым» деген мағынасына өте жақын. Құрылымды зерттеушілердің өз
арасындағы айырмашылықтармен бірге, бұл теорияшылар мен басқа лардың
арасында да өзгешеліктер болады.
Құрылым мен агенттікті біріктіру әрекеті әртүрлі теориялық позиция-
лардан жасалып жатыр. Мысалы, әлеуметтік теория аясында Гидденс фе-
номенология, экзистенциализм
және этнометодологияға, ал жалпы тұрғыда
жаңа лингвистикалық структурализм, семиотика және герменевтикаға қара-
ғанда
функционализм мен структурализмге айрықша шабытпен ден қойған-
дай болып көрінеді (Archer, 1982). Бурдье субъективизм мен объективизмге
қанағат етерлік баламаны антропологиялық теориядан табуға тырысады.
Хабермас Маркс, Веберден, сыни теорияшылар, Дюркгейм, Мид, Шюц және
Парсонстан алынған идеяларды жинақтауға ұмтылады.
Еуропада агенттік немесе құрылымдық бағытқа
қатысты шиеленіс байқа-
лады. Әрине, Бурдье көбінесе құрылымға қарай бет бұрады, ал Гидденс осы
жанрдағы басқа теорияшыларға қарағанда әлдеқайда тегеурінді (Layder,
1985:131). Агенттік пен құрылым бағытындағы қиындықтарға қарамастан,
америкалық микро-макрожұмыстармен салыстырғандағы, еуропа лық жұ-
мыстарға тән ерекшілік – осы екі ұғымды бөлуден және оларды диалекти-
калық (мысалы, Бурдье, Гидденс, Хабермас) түрде қарастырудан бас тарту
қажеттілігі. Америкалық микро-макротуындыларында агенттік пен құры-
лымды диалектикалық тұрғыдан қарастырудың еуропалық әрекеттерімен
қатар, Ритцер микро-макроинтеграцияны және объективті-субъективті кон-
тинуумдарды диалектикалық шеңберде қамтуға тырысады.
Дайетц пен Бернс (1992) агенттік пен құрылымға
бұрынғы жұмыстардың
күшті және әлсіз жақтарын көрсететін тәсілді қолдануға талпынып көрді.
Агенттіктің әлеуметтік акторға тіркелуі үшін төрт шарт орындалуы қажет.
Біріншіден, актор билікке ие болуы тиіс; ол өзгерістерді жүзеге асыруға қа-
білетті болуы қажет. Екіншіден, агентпен жасалатын әрекеттер мақсатқа
бағытталған сипатта болуы керек. Үшіншіден, актор белгілі бір таңдауға,
573
13-тарау
•
Микро-макро және агенттік-құрылымдық интеграция
іс-әрекеттердің біршама еркіндігіне ие болуы қажет. Нәтижесінде бақылау-
шылар акторлардың әрекеттеріне қатысты тек ықтималды мәлімдеме жасай
алады. Ақыры, агенттер өз әрекеттерін рефлекстеп, олардың нәтижелерін
қадағалап және осы білімді іс-әрекеттің негіздерін өзгерту мақсатында қол-
дануы тиіс. Жалпы алғанда, қызмет континуум түрінде қарастырылады; бар-
лық актор белгілі бір дәрежеде агенттікке қатысады
және ешбір актордың
агенттігі толықтай еркін, ешқандай шектеусіз бола алмайды.
Дайетц пен Бернстың айтуынша, теңдеудің басқа құрылымдық бөлігі
агенттікті шектеу. Біріншіден, тіпті егер агент белгілі бір әрекеттерге ниет-
тенсе де, олар қандай да бір технологиялық және физикалық себеп салда-
рынан іске аспауы әбден ықтимал. Екіншіден, құрылым (әсіресе ережелер)
белгілі бір әрекеттерді қажет етсе, басқа әрекеттердің мүмкіндігін жоққа
шығарады. Нәтижесінде оның қызметі позитивті де,
негативті де санкция-
лаушы билігі бар басқа агенттердің тарапынан шектеліп тұрады.
Достарыңызбен бөлісу: