729
18-тарау
•
XXI
ғасырдағы әлеуметтік теория
қа кез келген көрінісі табиғи емес, адамшылыққа жат, азғындық деп саналды.
Мұндай түсінік жиі наразылық тудырып, кейде зорлық-зомбылыққа апарып
соқтырады.
Квир теорияшы Ив Кософски Седжвик
(1985, 1990) заманауи жыныс-
тық мәдениеттің логикасын өзінің
қойма эпистемологиясы (epistemology of
the closet) ұғымы арқылы әрі қарай дамытады. Эпистемология – адамзаттың
әлемді тану жолдарын зерттейтін философия саласы. Қойма – бірегейлік
қауіпсіз оңаша жерде жасырын ұсталатын қазіргі
танымал идеямен тамыр-
лас. Седжвик гетеросексуалдық пен гомосексуалдық арасын дағы қатынас
жыныстық айырмашылықтың заманауи белгілі жолдарын қалай қалыптас-
тыратынын түсіну үшін «қойма» ұғымын талдайды. Гомосексуалдық гете-
росексуалдыққа қарағанда ұятты, ерсі әрекет деп есептелгендіктен, жал пы,
бұл тәуелділік жасырын ұсталады, талқыланбайды және жабық сана лады.
Бұл қазіргі бірегейліктің орталық компоненттерінің өсуіне мүмкіндік берді.
Гетеросексуалдықтың ашық қоғамдық бейнесімен салыстырғанда, гомосек-
суалдық және басқа квир жыныстық айырмашылықтар көбіне се жасырын
аумақтарда дамиды. Ұят сезімі квир бірегейліктерімен байланыс тырылды.
Сондай-ақ, әсер ету теориясының бөлімінде көріп отырғанымыздай, бұл
ұғым сөзсіз және өзгермеген болса, ұят қоғамдық бақылау алдында адам ды
дәрменсіз күйге түсіреді. Аффект теориясы
бөлімінен көретініміздей, тал-
қыланбай тұрған кезде ұят адамдардың әлеуметтік бақылауға дәрменсіздігін
тудырады (9-тарауда сипатталған Шеффтің еңбектерін қараңыз). Сонымен
қатар оны қоймамен сәйкестендіру нәтижесінде байқағанымыздай, жасырын
«сыртқа шығару» әрекеті соңғы 30 жылдағы тәжірибе ерекшеліктерінің ар-
тық шылығын немесе кемшілігін айғақтайды.
Ақырында, гомосексуалдық қоғамнан жасырын болғандықтан, гетеросек-
суал өзі мен квир жыныстық арасындағы қарым-қатынасты түсінуге дәрмен-
сіз. Осы күнге дейін сипатталғандай, квир теорияшылары гомосексуалдық
және гетеросексуалдық арасындағы қатынас
өзара конструктивті екеніне
дауласып келеді. Одан әрі психоана ли тикалық теорияға сүйенсек, квир тео-
рияшылары
«жыныс, жалпы алғанда, жік телмейді және қатаң бекітілмейді»
деп сендірді. Есесіне жыныстық құмарлық айнымалы және өзгеруге бейім.
Құмарлық қатаң категорияларға тек тарихи және әлеуметтік процестер арқы-
лы ғана бөлінеді. Осыған сәйкес, квир теорияшылары мынадай диверсиялық
болжам айтады: «Гетеросексуал тұлғалар квир-жыныстық мүмкіндігін қам-
тиды». Әлеуметтік институттар квир-жыныстық сезімді мойындамай, басып
тастағанымен, оны жоя алмайды, тек бүркеме лейді. Бұл қауіпті болуы мүм-
кін. Мысалы Седжвик (1990)
гомосексуалдық дүрбелең – гомосексуалдықтың
гетеросексуалды қоғамда тудыратын қор қынышты және қуатты реакциясы
(көбінесе гомофобия ретінде сипатталады) – квир құмарлықты жасырын ұс-
таудың нәтижесі деп сендіреді. Гомосексуализмді
біржолата жоққа шығара
отырып, гетеросексуалды мәдениет квир-жыныстың қоғамдық көріністеріне
қарсы соққы береді. Джудит Батлер (1990) өз ойын тұжырымдай келіп, «қа-
зіргі Батыс адамдары
гомосексуалды меланхолияға ұшыраған» деп түйіндейді.
Гомосексуалды меланхолия – гетеросексуалды мәде ниет өзінің гомосексуал-
дығын мойындамаған кезде пайда болатын үздік сіз мұң сезімі. Бұл мысалдар-
дың екеуінде де, тіпті мойындамаған күннің өзінде, гомосексуалды құмарлық,
яғни заманауи субъектінің квир даралығы гетеросексуалдыққа қарсылығын
жалғастыруда және тура осылай кері бағытта қайталанып отырады. Квир