кеб1рек назар аударып жур. Айталык, жазушы С.Ангонов
профессор Л.Тимофеевтщ редакциясымен шыкдан эдеби
терминдердщ кыскдша сездшндеп* байланыс (завязка),
шарыкгау (кульминация), шеийм (развязка) туралы тусшж-
терда сынга ала келш, оны Аристотельдщ “...бупннщ басы,
ортасы жэне аягы болатыны”** туралы тым карапайымдау
кдгидаларымен салыстырады да, Шздщ жыл санауымыздан
бурынгы IV гасырдыц Аристотел1 мен ей арамызда сан ыкдым
дэу1р еткенмен элп
6ip ежктеуден
ani узай алмай журген
“б1здщ эдебиетганудыц алга жылжуы кандай баяу ед1?”***
деп куйзеле тацыркдйды.
Бул сынды, эрине, даусыз тужырым, узивд-кесида уюм
ретшде кдбылдауга болмайды. Мэселен, С.Ангонов мысалга
келпрген А.Чеховтыц “Ит жетелеген эйелшде” шеийм жок,
И.Бунишйц “Антонов алмаларында” байланыс та, шарыкгау
да, шеийм де атымен жок екен деп, жалпы эдеби шыгарма-
лардыц сюжетпк желгсшде мундай кезендер болатынын
жоккд шыгару агат. Сейте тура, эдебиеттщ теориясы оныц
бугшп ripi практикалык процеамен тыгыз байланыста бо-
луын талап еткен ип ниетке, занды тшекке таласудыц да
кджеп жок
Эдебиеттщ теориясын оныц практикасымен байланыс-
тыру — киынныц киыны. 9 cipece дэл осы байланыстыц
жеш мен тэсш н табу киын. Дегенмен Лениннщ “ атап
айткднда теория практикага айналатын, практика аркьшы
жанданатьш, практика аркылы тузелетш, практика аркылы
тексершетгн тарихи кезец туып отырганын”**** айрыкди
ескерткен парасапы байлауына суйенсек, эдебиет теория
сын керкем эдебиеттщ K^uipri практикалык, жай-жагдайынан
айыра карамауымыз шарт.
Будан шыгатын еи н ш туйш — эдебиеттщ теорияльпс,
мэселелерш б1рыцгай кисынга гана айнаддырып, оны элде-
Достарыңызбен бөлісу: