1. Физиология пәні, басқа ғылымдармен байланысы, медицинадағы маңызы. Уник 100%
жүктеу/скачать 0,93 Mb. Pdf көрінісі
|
физиология сессия Nazarkul E.S. 2021surak
- Бұл бет үшін навигация:
- Пессималдық тежелу
- Қозудан кейін туатын тежелу
- 37 . Орталық тежелудің механизмдер туралы заманауи көзқарастар. 100%
| Постсипаптикалық тежелу жүйке ұшымен бөлінетін тежегіш
медиатор постсинаптикалық мембрананың қасиеттерін жүйке жасушасы әрекет потенциалын жасай алмайтындай етіп өзгерткен кезде дамиды. Постсипаптикалық ингибирлеу постсинаптикалық мембранада пайда болатын ұзақ деполяризация немесе гиперполяризациядан туындауы мүмкін, бұл медиатордың калий және хлорид каналдарын ашатын рецепторлармен өзара әрекеттесуіне байланысты. Ең көп таралған тежегіш медиаторлар – гамма- аминобутир қышқылы және глицин. Глицин арнайы тежегіш жасушалармен (Реншоу жасушалары) осы жасушалардан басқа нейронның мембранасында түзілген синапстарда бөлінеді. Постсинапстық мембрананың рецепторына әсер етіп, глицин оның CI- иондарына өткізгіштігін арттырады, ал хлор иондары жасушаға концентрация градиентіне сәйкес енеді, нәтижесінде гиперполяризация дамиды. Постсинапстық мембранаға гамма-аминобутир қышқылының әсерінен хлор иондарының клеткаға енуі немесе клеткадан калий иондарының бөлінуі нәтижесінде постсинапстық тежелу дамиды. Нейрондық тежелудің дамуы кезінде K + иондарының концентрация градиенттерін Na + / K + сорғысы, ал СI– - СI иондары - сорғымен сақтайды. Пессималдық тежелу нейронды қоздырушы түйіспеде кездеседі. Күшті серпіністердің жиі түйіспеге келіп түсуіне байланысты медиаторлар көбейеді де, постсинапстық мембранада тұрақты жергілікті немесе жайылмайтын деполяризация пайда болады, сондықтан мұнда қозу өрістемейді. Қозудан кейін туатын тежелу реполяризация кезеңінің аяғында ғана туындайтын гиперполяризацияға байланысты болады. Оның ұзақтығы 50- 150мс, ал вегетативтік жүйке жүйесінде ол 1000 мс құрайды. Бұл кезде мотонейронның қозу қабілеті өте төмендеп, ол қозбай қалады. 37 . Орталық тежелудің механизмдер туралы заманауи көзқарастар. 100% ОЖЖ тежеу-белсенді жүйке процесі, оның нәтижесі қозуды тоқтату немесе әлсірету болып табылады (Сеченов, 1863). Гольц (1870) – жұлын бақасында тежелудің көрінісін тапты. Мегун (1944) Ресей Федерациясының медулла облонгатасының тітіркенуі жұлынның рефлеорлық белсенділігін тежейтінін анықтады Орталық тежеу құбылысын 1362 гидте и.М. Сеченов анықтады. Ол бақадан ми жарты шарын алып тастады және тарсиді күкірт қышқылымен тітіркендіретін жұлын рефлексінің уақытын анықтады. Содан кейін таламусқа, яғни визуалды түйнектерге ас тұзының кристалы қойылып, рефлекс уақыты едәуір артқанын анықтады. Бұл рефлекстің тежелуін көрсетті. Сеченов жоғарыда тұрған Н.Ц. 126ЖМ Назарқұл Еркебұлан қозу кезінде төмендегілерді тежейді деген қорытындыға келді. Орталық жүйке жүйесіндегі тежеу қозудың дамуына кедергі келтіреді немесе ағып жатқан қозуды әлсіретеді. Тежелудің мысалы рефлекторлық реакцияны тоқтату, фонда-басқа күшті ынталандырудың әрекеті болуы мүмкін. Бастапқыда ингибирлеудің унитарлық-химиялық теориясы ұсынылды. Ол Дейл принципіне негізделді: бір нейрон - бір медиатор. Оның айтуынша, тежелу қозу сияқты нейрондар мен синапстармен қамтамасыз етіледі. Кейіннен екілік- химиялық теорияның дұрыстығы дәлелденді. Соңғысына сәйкес тежеу кірістіру болып табылатын арнайы тежегіш нейрондармен қамтамасыз етіледі. Бұл жұлынның Реншоу жасушалары және аралық Пуркинье нейрондары. Орталық жүйке жүйесіндегі тежеу нейрондарды бірыңғай жүйке орталығына біріктіру үшін қажет. Орталық жүйке жүйесіндегі тежелу- нәтижесінде қозу процесінің басылуына немесе әлсіреуіне алып келетін белсенді жүйке процесі. Орталық жүйке жүйесіндегі тежелудің барлық түрлері, қажуға байланысты тежелуді қоспағанда, ингибиторлық нейрондардың активтенуі нәтижесінде дамиды. Барлық дерлік жүйке түзілімдеріне тежегіш нейрондардың төрттен бір бөлігі жатады. Церебральды және кейбір бағаналы түзілімдер сияқты белгілі бір тежегіш құрылымдарда олардың үлесі төрттен үшке жетеді. Химиялық синапстарды қарастырған кезде ингибиторлық синапстардың постсинаптикалық мембранасының активтенуі калий немесе хлор арналарының ашылуына әкелетіні айтылды. Калий жасушадан шыққан кезде оның мембранасы гиперполяризацияланады және осылайша қозу ықтималдығы төмендейді. Жасушаның гиперполяризациясындағы хлор иондарының рөлі аз, өйткені мембрананың ішкі жағында хлор клеткаға енуіне жол бермейтін жеткілікті теріс заряд бар. Сондықтан хлор ингибиторлық синапстардың рөлі жартылай деполяризацияланған жасушалар үшін ғана маңызды. Үлкен нейрондардың бетінде 10000 синапсқа дейін жүретінін ескере отырып, жасушаның қозу қабілеті қазіргі уақытта іске қосылған қоздырғыш және ингибиторлық синапстардың жиынтығымен анықталады.. жүктеу/скачать 0,93 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|