100
Қазақ өнерінің антологиясы
Қызайлардың қызындай.
Қазағым бөлек ел дейм деп,
Патшаға
қарсы сөйлейм деп,
Қытайға кеше қуылды-ай.
дулат
бабамның тойында,
мен осылай сөйлеймін.
Булығып босқа тығылмай,
сылдыр судай сұйылмай.
өйтпесем, мені кешірмес,
Атам Жамбыл, сүйінбай.
Құлан
аяңға салайын
Құлмамбеттен қалған құлындай.
сен қолдап берсең өр елім,
Күшіне енер өлеңім,
Күшала қосқан қымыздай!
сөз бастатқандай шешенге,
Жол бастатқандай көсемге,
Алладан
жауған нұрдайын,
нөсерле тілім, нөсерле!
Байлығындай Қазақстанның,
миллиардтап шашқан шетелге.
Жырымменен шашу шашайын,
Атымтай жомарт осы елге.
дәулеткерей, бұл сөзді ұғарсың,
саңылау болса жетеңде.
Келімсектер жүр кекіріп,
меншігіміздегі мекенде.
етегіне
пышақ жаниды,
ет туратсаң солай есерге.
Бұл сөзімді айтайын,
елбасында отырған
үлкенді-кіші дөкейге.
Көрмеген болып көрсе де,
еті өліп кеткен көкең де.
дулат бабамның тойында,
Бекер де бекер кетем бе?
Халайық, енді қиқу сал,
дулат бабам айтқандай:
«Көмбеге таяп келгенде
Жүйрікке керек көтерме!»