115
VII
Жа мал кә ме лет ке жет кен соң, күй еуі-
нің на шар еке нін бі ліп (қат та
бір той да
көр се де ке рек), кө ңі лі не күн нен күн ге
уа йым, қай ғы тү се бас та ды...
Ата-ана сы за рық қан да көр ген ба ла сы
еке нін де ой лап, не се беп ті жа ман күй еу-
ге бер ге ні не қай ран қа лып жүр ді. Өзі тең-
дес қыз дар дың күй еу ле рін са лыс ты рып
қа ра ған да,
Жұ ман нан на шар же рі жоқ
еді. Бас қа шет ел дер ден күй еуі не ра зы
бол май, екін ші
жі гіт пен қа шып ке тіп ті
де ген ді ес ті ген де, іші нен ой лап: «Олар да
мен се кіл ді бей ша ра лар ғой», – деп аяу-
шы еді. «Олар се кіл ді бір жі гіт пен кө ңіл
қо сып қаш сам, пә лен ше нің қы зы қа шып
ке тіп ті де ген сөз бо лып, атам ның сүйе гін
сын дыр ған дай бо ла мын.
Ра зы бо лып,
Жұ ман ға бар сам, ғұ мы рым ша қор бо ла-
мын ғой», – деп қай сы сын іс теу ге ақы лы
жет пей, бағ зы уа қыт тар да түн
бойы ой-
лау мен ұй ық та май да шы ғу шы еді. Әр
уа қыт осын дай уа йым да бол ған соң, Жа-
мал жү деп те кет ті. Ата-ана сы:
– Қа ра ғым, сен не ге жү деу сің? – де-
ген де:
– Жай ба сым ау ыра ды, – деп қоюшы
еді. Жа мал осын дай
уа йым дар да бо лып
жүр ген де, бір кү ні Бай жан нан Сәр сен-
бай ға: «Биыл
ба лам ды ұрын жі бе ре-
мін», – деп сә лем кел ді.
Бұл ха бар ды ес ті ген нен кей ін Жа мал-
дың қай ғы сы бұ рын ғы дан үш есе арт ты
деу ге ла йық бол ды. Жа мал қан ша іші нен
қа па лан са да, бас қа
бір кі сі ге ай туы ның
ебін та ба ал май, бір кү ні қо лы на қа ғаз бен
қа рын даш алып, «тым бол ма са кө ңі лім-
де гі қа сі ре тім нің он нан бір бө лі гі шық пас
па екен» деп, өз
ба сын да ғы ха лі не бір
азы рақ өлең жа зып еді.
Ма хаб бат – әу елі адам-
ның адам ды ғы,
ғы лым
де ген нәр се лер мен бай-
ла ныс ты.
Абай
Ма хаб бат сыз дү ние бос,
хай уан ға оны қо сың дар.
Абай
Дос тық пен ма хаб бат –
осы екі ұлы се зім адам ды
мүл де өз гер тіп жі бе ре ді.
Ж.Поль
Достарыңызбен бөлісу: