Идеалистік, діни және деонто-логиялық тип: моральдық-эти-калық мәселелердің шешімі Құдайдың қолында немесе борыш сезіміне байланысты
иудаизм, христиандық, исламның діни этикалық ілімдері; Конфуций, Гераклит, Сократ, Платон, Канттың этикалық көзқа-растары - цинизм және гедонизм, - моральдық «табиғилығы» туралы теориясы (Демокрит, Гельвеций,Т. Гоббс, Дж. Локк, Д.Юм), -социал-дарвинизм, эволюционизм (Ч.Дарвин, Г. Спенсер), -прагматизм, утилитаризм (И.Бен-там, Дж. Ст. Милль),
Гераклит : «адам болғандық-тан, адам Құдайға жақын жерде өмір сүреді» Августин Аврелий: «... Жанның ішінде ерекше «өнегелі, немесе рухани сатысы бар», ол жеті баспалдақтан тұрады: үрей, діндарлық, мықтылық, сау ес, жүректің тазалығы, даналық. Моральдық зұлымдық, күнә немесе мінездің кемістігі әуелі санада пайда болады, және содан кейін ғана істеген қылықтарда көрініс береді». Бд.д. 540—501 жж. до н. э.
Августин Аврелий (354-430 жж.)
Әдептіліктің алтын ережесі - бұл бүкіл әлемдік этикалық принцип Конфуций: «өзіңе қаламағаныңды өзгеге жасама» И.Канттың категориялық императиві: Конфуций (Кун-фу-цзы) б.д.д.551-479 жж. Иммануил Кант 1724 –1804 гг. 1) «әрқашанда жүріс-тұрысыңның ережесі бүкіл адамзаттың талабына сай келсін …» 2) «ешқашанда адамға құрал ретінде қарама, әрқашанда оны мақсат тұт» Ислам деонтологиясы: «Зиян мен жамандық жасаудан аулақ бол, сенің әрекеттеріңнен адамдарға пайда болсын деп тырысып жүр»
