Халықаралық құқық талаптары бойынша кез-келген келісімдер мен конвенциялар қатысушы мемлекеттер тарапынан бекітуі тиіс. Бекіту процесіне заң шығарушы органда берілген құжатты талқылау және кезекті ұлттық заңды қабылдау жатады. Осылай халықаралық келісім ұлттық дәрежеде де міндетті болады. Заң қабылданғаннан кейін осы уақытқа дейін қабылданған актілермен үйлесімділігін талдап, халықаралық конвенцияға немесе келісімге қайшы келмейтіндей өзгерту қажет. Сонымен, мемлекеттік парламентпен бекітілген халықаралық құжаттар ұлттық құжаттарға қарағанда жоғары құқықтық дәрежеге ие.
Басқа халықаралық шешімдерге ұсыныстық сипат тән. Олар барлық мемлекет үшін жаһандық қоғам дамуына бағдар береді. Дегенмен де, олар үлкен назармен қарастырылады. Әлемдік даму процесінде жоғары дәрежені сақтау үшін басқаларынан қалмау керек, яғни кепілдеме шешімдерді қабылдағанның өзінде азуақыттылы шарттар қою керек. Мұндай жағдайларда лидерлер мемлекеттерден мақсатты қаржылық және интеллектуалдық қолдау алу мүмкіндіктері бар. Біздің елде мұндай мәселелер елден химиялық қару-жарақты шығару тапсырмасын орындаған кезде болды. 1975 жылы Кеңес Одағы бұл жобаны орындау үшін экономикалық конвенцияға қол қойған болатын. Осындай жағдай озон қабатын сақтау, биологиялық әртүрлілікті сақтап қалу, ормандарды қорғау т.б. осы сияқты конвенцияларды іске асыру да қиынға соқты.
Халықаралық шешімдердің орындалуын бақылау бірнеше әдіспен жүреді. Көп жағдайда арнайы халықаралық комиссия құрылады. Осыған сәйкес келісімдер мен конвенцияларға қол қойған мемлекеттер осындай комиссиялардың құруымен, оларға тиісті мәліметтер беріп отыру міндетін өз мойындарына жүктеді. Қазіргі кезде бақылаудың – дистанциялық әдіспен, яғни ғарыштық құрал-жабдықтар мен қартографиялық материалдар, ормандардың көлемі өлшене алатын болды. Біртіндеп жаңа датчик түрлері мен дистанциялық өлшеу-құралдары арқылы, қарапайым фотосуреттер мен көптеген химиялық заттардың құрамына дейін анықтау мүкіндіктерін туғызды.