Қабен:Қамажай, сен уайымшылсың.Қойшы, осындай сөздеріңді.Екеуміз үй болған ---------------------------------------------------қолымызға аламыз.
Тимур:Кама саған не болған?(Кәмила жылауын үдете түседі.)
Кәмила:Тим... кетейікші.Кетейікші бұл үйден.
Қамажай(селт етіп есін жиып, көзінің жасын сүртеді):Теміржан...
Теміржан-ау. Жинал дегенің не сөз?Жиналғаны несі?
Тимур:Кетеміз.Бұдан әрі бұл үйде тұра берудің жөні жоқ.
Қамажай.Теміржан,көкешім.Үйден безіп қайда барасыңдар?Құлыным, садағаң кетейін,кешір,кешір менің бір қателігімді.Сендерге -------------------------------------------------------неге сынып қалмайды.Кәмила, сен де кешір,кешір жаным.ашумен байқамай... басың жас қой.әлі талай көтересің.
Қамажай: Мен сені түсінемін.Бірақ,амалым не? Үйдегі төртеуі ----------------------------------болмай,өз басымның қамын ойлауға хақым жоқ.Өз жөнін тауып әке кетті,талқаны таусылып,шеше байқұс арманда ол кетті.Тағдырдың соққысынан есеңгіреген естерін енді жинап, көкіректерінен қайғы ұмыт бола бастағанда: «Не болсаң, о бол»,-деп өз жөнімен мен кетсем,олардың күні не болмақ? Жо-жоқ, Қабен, кешір мені.Бақытыңа кедергі болғым келмейді.Сенің жолың басқа.Інілерімнің біреуі шығып қалса, ұят болар.Сау бол.Таңертең ерте жұмысқа баруым керек.Өмірімде бірінші рет.(күледі.).Балалардың тамағы бар,жуатын киімі бар.О-о,тірлік деген бастан асып жатыр.
Тимур:Қама бол тез!
Қамажай:Теміржан,құлыным!Қарындасыңа қалай қол көтермексің?
Тимур: Келініңізге сіз қалай қол көтердіңіз? (Назила ---------------------------, орындыққа барып отыра кетеді.)Осы үйде татулықтың ұйытқысы болудың орнына...
Қамажай: Иә мен... іріткі салып жүрмін...
Қабен:Жұмысқа өзім-ақ орналастыратын едім ғой.
Қамажай:Егер жұмысқа сен орналастырсаң мен саған борышты боламын.
--------------------------------------------- деп айту қиын боп қалады.