Сборник школьных сочинений на патриотическую тему по ре зультатам Республиканского конкурса на лучшее школьное сочинение



Pdf көрінісі
бет9/71
Дата13.02.2017
өлшемі3,11 Mb.
#4011
түріСборник
1   ...   5   6   7   8   9   10   11   12   ...   71

Казахстан, армия, патриотизм

табысты  жас  қазақстандықтың  бейнесін,  патриоттық  құндылықтар, 

мемлекеттік рәміздер мен мемлекеттік тілді насихаттайтын көлемді 

жобалар жүзеге асырылады. 

Жастар саясатын жүзеге асыру нәтижесінде жас қазақстандықтың 

бойында келесідей құндылықтар қалыптасады:

- Адалдық пен парасаттылық, ар-намыс пен тектілік;

-  Қарапайымдылық,  еңбексүйгіштік  пен  өзгеге  көмек  көрсетуге 

дайын болу;

- Еңбекке құрмет;

- Дәстүрге адалдық, үлкенге құрмет, кішіге ізет;

- Достық, өзара көмек көрсету мен бірлік;

- Қиындықтан қорықпай табысқа жету;

- Отанға деген сүйіспешілік, оның өркендеуіне қызмет ету.

Қорыта  келгенде,  әлемді  автоматтандыру  мен  Интернет  жүйесі 

жаулап алған заманда ата-бабаларымыздың қара қылды қақ жарған 

әділдігін, бір ауыз сөзге тоқтаған ымырашылдығын, кез келген ел мен 

жер  дауын  бейбіт  шешіммен,  дипломатиялық  келісіммен  жүргізген 

саясатын  ұлықтап,  бүгінгі  күн  тұрғысынан  баға  беріп,  оны  тұрақты 

тәрбие құралына айналдыру – заман талабы. Ертеңгі ел тізгінін ұстар 

азаматтар – бүгінгі мектеп оқушысы. Болашақта сенім артып отырған 

замандастарымыздың көбі интернет арқылы хат жазысып, хабарла-

ма жіберісіп, уақыттарын текке өткізгеннен гөрі осындай жобаларға 

қатысып,  білімдерін  шыңдаса  өздеріне  де,  өзгелерге  де  пайдасы 

тиері  анық.  Сонда  олар  патриоттықты  іс  жүзінде  сезініп,  өздерінің 

ел алдындығы жауапкершіліктерін сезінеді. Отанға деген құрмет пен 

сүйіспеншілік, адалдық пен борыш қалыптасады.

Жұмаш Айдана 

8 сынып, №1 балалар шипажайы мектеп

 Жетекшісі: Садырбекова К.Б. 

Егеменді Қазақ елі

Менің туып-өскен жерім – егеменді Қазақ елі. Мен Қазақстанды 

өте  жақсы  көремін.  Әсіресе  маған  халқымның  ұлттық  ойында-

ры,  мерекелері,  табиғаты,  салт-дәстүрі,  бала  тәрбиесіне  деген 

көзқарастары тағы да басқа толып жатқан құндылықтары ұнайды.


87

Сочинения школьников Алматы

Еліміздің  ұлттық  мерекелері,  ойындары  өте  мағыналы  әрі 

қызықты.  Мысалы  Наурыз  мерекесі.  Наурыз  мерекесінде  көптен 

күткен күн мен түннің теңелуі ерекше орын алады. Осы бір сәттерде 

табиғат  қана  емес,  адам  баласы  да,  тіптен  күллі  әлем  де  жаңарады. 

Бұл мереке – бағзы заманнан келе жатқан мереке. Наурыз мерекесінде 

ұрыс-керіс, соғыс атаулы тоқтатылып, өткен-кеткен өкпе, реніштердің 

бәрі де кешіріледі. Осы күндері жағдайы нашар адамдарға байқуатты 

жандар көмектеседі, адам баласы алдына үлкен мақсаттар қойып, үй-

үйге жақсы тілектер тілеп, мақсаттарының орындалуын тілейді. На-

урыз мерекесінің ең басты дәстүрінің бірі жеті түрлі дәмнен жасалған 

«наурыз  көже»  тағамы.  Бұл  Тағамды  көбірек  ішкен  адамның  жыл 

бойғы ырысы мол болады деген наным бар. Тек Наурыз мерекесінде 

ғана  емес,  сонымен  қатар  басқа  да  мерекелерде  қазақ  халқының 

ұлттық ойындары ойнатылады. 

Қазақтың  ұлттық  ойындарына  жеке  тоқталмасқа  болмас.  Олар: 

көкпар, қыз қуу, жасырынбақ, арқан тарту, алтыбақан тебу, ақсүйек, 

ұшты-ұшты, ханталапай тағы басқалары. Осы ұлттық ойындар бала-

ны епті, күшті, жылдам әрекет етіп, тез шешім қабылдауға баулиды. 

Осы ойындар арқылы да балаға жас кезінен бастап тәрбие бесігін аша 

бастаған. 

Қазақта бала тәрбиесіне туғаннан бастап өте қатты көңіл аудара-

ды. Себебі бала болашақтың кепілі екенін білген. Қыз бала болашақ 

– ана, ер бала – болашақтағы ел қорғаны. Соған байланысты ел ара-

сында  түрлі  тыйым  сөздер,  мақал-мәтелдер,  нақыл  сөздер  бар. 

Осылардың  бірқатары:  «Ата  –  бәйтерек,  бала  –  жапырақ  »,  «Қызға 

қырық үйден тыйым», «Болар елдің балалары бірін-бірі батыр дейді», 

«Әдепті бала – арлы бала, әдепсіз бала – сорлы бала », «Сақалын сатқан 

қариядан, еңбегін сатқан бала артық». Мынадай мақалдар баланы жа-

ман әдеттерден жирендіріп, жақсы әдеттерге тәрбиелеуге бейімдейді. 

Әр ата-ана баласына халқымыздың бай ауыз әдебиеті мұраларын ай-

тып, үйретуді естен шығармаған. Осыны санасына құйып өскен бала 

өскенде халық үшін қызмет ете алатын, жерін қорғайтын, кең жүректі 

азамат болып ер жетеді.

Тарихымызға  көз  сүзіп  қарар  болсақ,  небір  қиындықтарды  ба-

сынан  кешірген.  Соған  қарамастан  бүгінгі  таңда  Тәуелсіз  мемлекет 

атанып отыр. Бұның түп қазығы еліміздің ежелден келе жатқан асыл 

мұралары, бай – тарихы, азат – тілі, намысты қыз, ұлдары. Бұл кезде 

Ана  тіліміздің  еңбегіне  баса  көңіл  аудармасқа  болмас.  Қазіргі  таңда 


88

Казахстан, армия, патриотизм

тілін шұбарлап, оны бағаламай сөйлеу сәнге айналып бара жатқандай. 

Бұл – нағыз мәдениетсіздік.

Ахмет Байтұрсынұлы «Егер екі мемлекеттің бірі – бай, бірі – кедей 

болса да, бірақ кедей мемлекеттің жастары ынталы, оқыған, білімді, 

өнерлі болса, ал бай мемлекетте байлығымен ғана мақтана білсе, онда 

кедей  мемлекет  болашақта  бай  мемлекетті  шаңында  қалдыратыны 

сөзсіз»  деген  екен.  Осыдан  көп  ой  түюге  болады.  Сол  себепті  мына-

дай тәуелсіз елде, жерде туған жас ұрпақ білімді, оқыған, көзі ашық 

болуы керек. Еліміздің керегесі кең, көсегесі көк болуы жас ұрпақтың 

қолында. 

Болашақта  біз, Тәуелсіз елдің ұландары  еліміздің терезесін тең, 

шаңырағын биік етіп ұстауға міндетттіміз. Сонда барып әлем елімізді 

танитын болады. Оны танытатын тағы біз, және Тәуелсіздік. 



Имашева Айжан 

 № 126 мектеп – лицейінің  11 сынып оқушысы 



Менің аяулы меkтебім!

 

Адам қанша жыл өмір сүрсе де, қандай іспен айналысса да, өмірдегі 



ең ұмытылмас сәттер болып мектепте өткізген уақыт деп ойлаймын.

Мектеп – білім айдынындағы үлкен кеме, осы кемеде 11 жылды 

әр  бала  өткізеді.  Мектеп  табалдырығын  тарыдай  болып  аттап,  тау-

дай  болып  шығамыз.  Алғашқыда  мектепке  келіп  әрбір  әріпті,  әрбір 

санды  жазып  үйрену  қалай  қиынға  соққан  еді?  Уақыт  өте  бәрі  де 

өзгереді. Жазуды да, оқуды да, санауды да үйреніп шығамыз. “Қашан 

ғана осы мектепті бітіреді екем?” деп ойлайтын кездерім көп болды, 

бірақ қазір сол мектебімді бітірейін деп жатқаныма әлі де сенбеймін.....

Көзімді  ашып  жұмғанша  міне,  11  –  жылда  өтті  де  шықты..Мектеп 

қабырғасында  өткізген  әрбір  күнім,  әрбір  қырық  бес  минуттарым 

балалық  шағымның  балғын  уақыты  болып  қалмақ.  Мектеп  біздің 

“екінші  отбасымыз,  ақылшы  анамыз,  ұстазымыз”!  Мектепте  біз  шы-

найы  дос  табамыз,  білім  алып,  өмірді  үйренеміз.  Мектеп  бізге  көп 

бақытты күндер сыйлады, тірек болды, жылулық пен бақыт сыйлады. 

Ал ұстаздарымыз болса, бізге білім үйретуден еш жалықпады. 

Менің  бастауыш  сыныптағы  ұстазым,  ақылшы  анам  Нұрсұлу 

апайыма көп алғыс айтқым келеді. Маған өз жылулығын сыйлап, әріп 

танытып,  санауды  үйретті!  Мектепте  өткен    уақыт  адам  өміріндегі 



89

Сочинения школьников Алматы

шатыққа  толы    кездер,  дәл  осы  кездер  есімізде  мәңгіге  қалады  деп 

сенемін. Бүгін, міне – мектеп бітіргелі жатқан түлекпін.  Мектебіммен 

қимастықпен  қоштасқалы  жатырмын,  сыныптастастарыммен 

өткізген әрбір қызықты сәттер еш ұмытылмас...

 № 126 мектебім маған үлкен өмірге жолдама берді, үлкен өмірге 

дайындады. Мен осы мектепте 1 – ші сыныптан бастап оқып келемін, 

енді міне осы мектебім мен үшін жауапты емес, бірақ мен мектебімнің 

алдында әлі қарыздармын! Ендігі осы жолы алдыма үлкен мақсаттар 

қойып, алдымда тұрған ҰБТ дан жақсы балл алып, қалаған оқу орныма 

түсіп, бір мамандық иесі болып, мені мәпелеп өсірген ата – анамның 

борышын ақтағым келеді! Осы мақсатыма жетемін деген ойдамын! 



Канат Нурили

10 класс, школа-лицей № 48

Руководитель: Алимбаева Н.С.

Моя Родина - Казахстан

Земля, поклонись человеку!



О. Сулейменов

Каждый человек на своем жизненном пути задает себе вопросы: 

кто ты? Зачем пришел в этот мир? Почему рожден именно на этой зем-

ле? Чему должен посвятить свою жизнь?Земля, где человек родился и 

вырос, остается в его сердце навсегда. И если есть у человека талант, 

дар, ум, он обязательно употребит их во славу своей страны.У моего 

поколения есть огромная возможность, используя примеры героиче-

ского поведения известных людей нашей страны, принести пользу от-

ечеству.

Я горжусь, что живу на земле, с которой первым в мире полетел 

человек  в  космос.  «Байконур»  -  самый  крупный  наземный  космиче-

ский полигон – полигон науки космонавтики. Мы гордимся тем, что 

в ряду покорителей космоса есть и наши представители: Т. Аубакиров 

и Т. Мусабаев. Они не только поднялись над другими, сколько вместе с 

собою подняли на пьедестал нашу страну. Совершив героическое, они 

отважились  на  то,  что  сегодня  кажется  немыслимым  для  большин-

ства. Для этих героев подвиг – предел всех возможностей, прорыв в 

Великую Неизвестность.



90

Казахстан, армия, патриотизм

Мужество  всегда  имеет  свою  неизменную  цену.  Т.  Аубакиров  и 

Т.  Мусабаев  обладали  двумя  известными  добродетелями:  они  были 

смелыми и великодушными и поэтому, став героями своего времени, 

останутся такими и для будущих поколений, для нас. Теперь каждый 

мальчишка и девчонка мечтают о подвиге, о возможности прославить 

свою родину.

В Казахстане созданы все условия, чтобы мы могли всесторонне 

развиваться. Ведь именно нам, молодому поколению, строить будущее 

страны. И я верю, что это будущее будет чистым, светлым и прекрас-

ным.

Родина – это часть человеческой сущности. Кого-то из нас волнует 



ее настоящее, а кто-то думает о будущем. Я люблю свою Родину – Ка-

захстан. Я верю в его будущее. Каждый прожитый мною день – это про-

житый день моей Родины. Мое будущее – это твое будущее, Казахстан! 

Прошлое – это наша история, настоящее – это общая работа всех над 

благополучием Республики. А будущее – это 2050-ый год, в который 

мы верим и, к которому будем идти шаг за шагом, день за днем.



Керімқұлова Томирис

9 сынып, №131 мектеп-лицей 



Патриот болу – әрбір қазақтың парызы

Қазақстан – біздің ортақ үйіміз, біздің өзіміз де, біздің бабалары-

мыз да осы жерді мекен етеді. Егер біз өзіміздің өмірімізді сынауды 

білер болсақ, оны жасампаздықпен жаңғыртып, бой көрсеткен әрбір 

талшыбықты мәпелеп өсіріп отырмасақ, онда біз өзімізді нағыз патри-

от деп санай алмас едік.

Аумалы-төкпелі  аласапыран  заманда,  арпалысып  арпалысып 

өткен  адамзат  ғұмырында  ұйыса,  қанаттаса  жүрген  халықтардың 

Жер-Анадан қоныс тауып, құт мекенге айналдырған шекаралы, шекті 

аймағы қалыптасқаны мәлім. Бірінікі шөлді болар, бірінікі көлді болар, 

бірінікі нулы болар бірінікі сулы болар, әйтеуір кіндік кесіп кір жуған 

жер әр адамда болатыны ақиқат қой. Менің де ата жұрт, атамекенім 

бар. 

Ол – Қазақстан.Ұлан-байтақ, ұшы-қиыры жоқ неткен байтақ ел едің 



сен! Сенің айдын шалқар көлдерің мен мөлдір бастау қайнарларыңнан 

сарқырай  аққан  тасқынды  өзендеріңнен,  алып  тауларың  мен  жа-



91

Сочинения школьников Алматы

сыл  желек  жамылған  сыңсыған  орман-тоғайларыңнан,  ұлан-ғайыр 

далаңның кеңдігінен мен бастау алған жоқ па ем?!

Сонау  ел  басына  түскен  нәубет  жылдары  тарыдай  шашырап 

кеткендердің елге оралған сәттегі туған жерді, ата-бабаларының кіндік 

қаны тамған топырақты құшырлана сүйген сәттерін көргенде қалайша 

толқымассың?! Дана бабаларымыздың ең асыл армандарының бірі – 

туған жерден топырақ бұйыртса деп, тағдырынан егіле, езіле тілейтін 

аңсарында қандай ғажайып бір астар бар екенін есіме еріксіз түсірем. 

Туған  Отан  сезімі  сана  төріне  сан  түрлі  ой,  толғам  толқынын 

әкеледі. Көз қуанышы, көңіл шуағы етіп жаратқан жер жанатты Жетісу 

мен  көгілдір  Көкше,  Баянауыл  мен  Қарқаралы,  Алтай  мен  Атырау, 

Сарыарқа  сынды  алып  аймақты  бауырына  басып,  Сыры  Мен  Ілесін, 

Шуы мен Жайығын, Ертісі мен Есілін ағызған алып қазақ даласы – ер 

жүрек  ата-бабаларымыздың  бізге  аманат  етіп  тастаған  ұлы  Отаны. 

Қазақтың танымал ақыны Қ. Аманжолов:

Бұл даланы анам жаспен суарған,

Бұл далада атам қолға ту алған.

Бұл далаға жылап келіп уанғам,

Бұл даланы алғаш көріп қуанғам,

Бұл далада өскен жанда жоқ арман, -

деп, Отанға деген жүрек тебіренісін жырға қосып жеткізген екен. 

Осы  қасиетті  Отаным  –  бағзы  замандардан  бері  менің  атамекенім, 

бүгінгі  біздің,  кешегі  бабаларымыздың  құт  мекені.  Сонымен  бірге 

бесіктен  бастап  аялы  алақанына  салып,  ер  жетіп  есейгенде,  біздің 

азаматтығымызға баға беретін ұлы анамыз.

Мен осы «қазақ» деген ұлттың бір перзентімін. Мен үшін бұл сөздің 

өзі –үлкен қуаныш. Мен өз халқымды, Отанымды мақтан етемін. Төле, 

Қазыбек,  Әйтекедей  билері  бар,  Қабанбай,  Қарасай,  Райымбектер-

дей батыры бар, Абылайдай ханы бар, Сырым, Исатай, Махамбеттей 

өр ұлдары бар, Абайдай данасы, Шоқандай баласы бар елдің ұрпағы 

болғанымды мақтан етемін. 

Мен  отансүйгіштік  қасиетті  осы  даладан  үйрендім,  даналардан 

ұғындым. 

Менің  ойымша,  отансүйгіштік  –  елдікті,  мемлекеттілікті  сана-

лы түрде сезіну, туып-өскен жерін қадірлеу, ана тілін меңгеріп, оған 

құрметпен  қарау,  өз  Отанының  мүддесін  ойлау,  туған  жеріне  де-


92

Казахстан, армия, патриотизм

ген  адал,  азаматтық  сезімдер,  еліңнің  гүлденуі  үшін  еңбек  ету  деп 

есептеймін.

Ендеше Елбасының: - Алдағы уақытта елді басқаратын жастар са-

уатты ғана емес, сондай-ақ нағыз патриоттар болуы керек, - деген сөзі 

кез келген жастың қолына ұстаған шамшырағы іспеттес.

Мен  Алматы  қаласындағы  Б.  Момышұлы  атындағы  мектеп-

лицейдің  9-сынып  оқушысымын.  Мектептің  кіре  берісіндегі  Бауыр-

жан  атамның  мүсінін  көргенде  Отанға  деген  сүйіспеншілігі  туралы 

айтқан  дана  сөздері  еске  оралады.  «Патриотизм  дегеніміз  –  Отанға 

деген  сүйіспеншілік,  жеке  адамның  аман-саулығының  қоғамдық-

мемлекеттік  қауіпсіздікке  тікелей  байланыстылығын  сезіну,-  дейді 

батыр  атам.  «Намысты  нанға  сатпа»,  «Өз  ұлтын  сыйламау,  оны 

мақтаныш етпеу – сатқындық», «Ешкім іштен батыр болып тумайды, 

батырлық та мінез секілді. Өскен орта, көрген тәрбиеге байланысты 

қалыптасады» тағы басқа мақал-мәтелге айналған афоризм сөздерін 

біз күнде естиміз, жадымызда сақтауға тырысамыз. Менен: 

- Патриотизм деген не? Патриот кім?- деп сұраса,

 Мен:

-Бауыржан  атам,-  деп  жауап  берер  едім.  Себебі,  патриоттық 



тәрбие,  ұлттық  намыс,  ұлттық  сана-сезім  рухани  байлықтан  көрініс 

табады. Олай болса, рухани байлыққа, ең алдымен, тілімізді, дінімізді, 

салт-дәстүрімізді жатқызсақ, тіл – қазақ болуымыз үшін, дін – адам бо-

луымыз үшін, салт-дәстүр – ұлт болуымыз үшін қажет.

«Патриот болу – өз Отаныңды шын жүректен сүю, өзіңе және өз 

халқыңа сеніп, қоғамға қызмет ету,-дейді Елбасымыз Н. Ә. Назарбаев – 

Бірақ өзіңнің тарихыңды, ана тіліңді, шығу тегіңді білмей нағыз патри-

от бола алмайсың»,- дейді. Осылайша мемлекет басшысы патриоттық 

сезімді ең әуелі жастардың бойында қалыптастыру қажеттігін үнемі 

алға тартып отырады.

Мен  де  болашақта  журналист  мамандығын  қалап,  елімнің 

болашағы үшін «бір кірпіш болып» қаланғым келеді. Егеменді елімнің 

болашағын биік белестерге апаратын азамат боламын деп талпына-

мын. 


93

Сочинения школьников Алматы

Ким Елена

 11 класс, школа-гимназия № 22



Есть память, которой не будет конца…

Бег времени неудержим.… Вот уже прошло почти 69 лет со дня Ве-

ликой победы. Да, была великая радость, когда наш народ победил, от-

стоял свою Родину от фашистских захватчиков, была великая гордость 

за нашу державу, за ее исторический подвиг, который навсегда должен 

запомнить «мир спасенный». Но какой ценой завоевано счастье? Двад-

цать семь миллионов жизней! А скольких еще война сделала инвалида-

ми, скольким людям искалечила жизни, судьбы!

Кто они, эти люди, спасшие мир от фашизма? Кто они, эти миллио-

ны известных и неизвестных героев, отдавших свои жизни?

Что помогло им выстоять в смертельной схватке? И не только вы-

стоять, но и победить?

Людей  делает  солдатами  суровая  необходимость,  но  советские 

люди, становясь солдатами, остаются прежде всего защитниками своей 

Родины, настоящими патриотами.

В жестоких боях с фашистскими захватчиками советские люди про-

являли  самоотверженность,  готовность  к  самопожертвованию,  к  пре-

одолению нечеловеческих трудностей во имя победы над врагом.

Это страшная, бесчеловечная война жестоко калечила судьбы лю-

дей, убивала в них душу. Погибали девушки, которых жестоко «уравня-

ла война», злобно растоптав все то, что было у них в мирной жизни. Все 

самое лучшее, самое прекрасное, что в них есть: их обаяние, нежность, 

любовь, наивные девичьи раздумья скрылись за коротким словом «сол-

дат», от которого так недалеко до другого, еще более горького и ужас-

ного слова «смерть». 

Навсегда осталось в летописи борьбы за Ленинград славное имя 

Алии Молдагуловой, отважной комсомолки, снайпера, которой посмер-

тно в июле 1944 года было присвоено звание Героя Советского Союза.

Еще одной среди женщин народов Востока, удостоенной столь вы-

сокого звания, стала пулеметчица Маншук Маметова. 

Навсегда Маншук и Алия – так по спине

Струятся две косы темно и тяжко,

Так две звезды шагают в вышине…

Вы не забыты, юные казашки!



94

Казахстан, армия, патриотизм

Но  нужно  помнить  и  знать  неизвестных  людей,  отдавших  свою 

молодость на борьбу. В истории появляются новые имена воевавших 

женщин в годы войны. Это Богданова Лидия Алексеевна и Скопицина 

Лидия Алексеевна. О них мало кто знает, но подвиги их являются для 

нас величайшим примером патриотизма. 

Богданова Лидия Алексеевна родилась в городе Верный. Выросла 

она в большой семье. После сильного наводнения в 1921 г многодет-

ная семья пережила многое, спустя несколько лет Лидия Алексеевна 

потеряла отца. В годы войны служила она в Московском штабе ПВО и 

была радисткой.

Скопицина Лидия Алексеевна родилась в 1924 году, когда нача-

лась Великая Отечественная война, ей было всего лишь 17 лет. Пре-

исполненная  любовью  к  своей  Родине  и  не  желавшая  оставаться  в 

стороне, она ушла на фронт. Сотню трудных километров прошла она 

по военным дорогам. С 1942 года Скопицина Лидия Алексеевна побы-

вала на фронтах Юга, Украины, Литвы, Ростова, города Севастополь, 

Белоруссии, Пруссии, Кенигсберга, но больше всего ей запомнился го-

род Сталинград. После окончания войны Лидия Алексеевна некоторое 

время проживала на территории России, затем переехала в Казахстан

В мирное время они воспитали не одно поколение молодежи. В 

данное время оба ветерана Великой Отечественной войны одиноки. 

На их плечах лежит тяжесть прожитых лет, как тяжесть от орденов и 

медалей на их пиджаках. Как жаль, что мы вспоминаем о них только 

9 Мая. Их героизм, самоотверженность учат нас главному: любить Ро-

дину так, как любили ее они. Все ветераны Великой Отечественной 

войны воевали за наше поколение, за нашу мирную жизнь, и мы, как 

никто другой, должны понимать, что героям, утвердившим своей кро-

вью, своими жертвами и утратами гордое и прекрасное звание «Чело-

век», – всенародная благодарность.

Я не напрасно беспокоюсь,

Чтоб не забылась та война:

Ведь это память – наша совесть.

Она, как сила, нам нужна.



95

Сочинения школьников Алматы

Ким Ирина

 3 класс, школа-гимназия № 22



Добрый человек – это…

Я думаю, что самое ценное в жизни – это доброта. Доброта  прино-

сит людям мир и счастье. Наверное, каждый из нас задумывался, каких 

людей в мире больше – добрых или злых? Я уверена, добро должно 

всегда побеждать, потому что добрых людей в жизни больше. Рядом с 

добрыми людьми никогда не бывает зла и горя, ведь «добрый человек 

– не тот, кто умеет делать добро, а тот, кто не умеет делать зло».

Добрый человек – это сильный человек, он всегда поможет, под-

скажет, поддержит, даст надежду в душе человека и никогда не будет 

ждать в ответ благодарности. Добрый человек всегда окружён искрен-

ними людьми, у него есть семья, дом, друзья.С таким человеком при-

ятно общаться, дружить. Добрый человек всегда поступает справедли-

во, честно, он желает всем только добра. Надо делать людям добро: не 

обижать тех, кто рядом, помочь соседке донести сумку или пропустить 

в очереди женщину с ребенком, уступить место в автобусе или сходить 

в аптеку за лекарством для соседа, или просто улыбнуться. 

Я  желаю всем идти дорогою добра, ведь жизнь дана на добрые 

дела. Дарите свое тепло и улыбки родным и незнакомым людям, счаст-

ливым и одиноким. Будьте добрыми, мудрыми и счастливыми.

Киселёва Маргарита

8 класс, ЧОШ «Зейнеп»

Руководитель: Соловьева Р. А.

Тебя, мой Казахстан, тебя воспеть хочу!

Здравствуй, милый друг! Сколько писем летело от меня к тебе, и 

все они были на разные темы (как раз такие письма, я знаю, ты лю-

бишь). И вдруг осознала, что не было письма наиболее важного из всех 

написанных мною. Ты догадался, о чем идет речь? Я тебе говорю, до-

рогой друг, о моей Родине. Ведь каждый из нас любит и ценит ту стра-

ну, где родился, где прошло веселое и беспечное детство, где каждое 


96

Казахстан, армия, патриотизм

деревце и каждый кустик дороги сердцу. Как жаль, что невозможно 

передать словами всю красоту природы моей Родины.

Ты знаешь, я чрезвычайно люблю весну, люблю видеть, как ожи-

вает жизнь, люблю вдыхать ароматы цветущих деревьев и трав. Все 

это можно ощутить только в наших горах. Ведь горы - это главное чудо 

в Казахстане. Зимой - это снежные великаны, сурово глядящие с не-

досягаемых высот, весной,- будто пробудившийся младенец, с едва зе-

ленеющими склонами, а жарким знойным летом все так и наполнено 

ароматом трав. Поднимись в это время на склоны гор: то там, то здесь 

желтоватые брызги зверобоя и тысячелистника, розоватые зонтики 

душицы – всё это перепутано, перемешано, всё дурманит и манит к 

себе. 

Дыхание степных трав я ощущаю.



С далёких гор прохладу жадно пью

И, солнца луч последний провожая,

Вдруг понимаю, как Родину люблю!

А осень, как всем известно,- пора урожаев. На моей Родине главное 

чудо природы в это время - яблоко. Я надеюсь, что тебе когда-нибудь 

удастся попробовать красный сочный апорт или любимое мною золо-

тое превосходное, растущее в предгорьях.

У каждого человека есть большая и малая родина. Казахстан для 

меня - большая родина, а малая - мой любимый город Алматы, в кото-

ром я родилась. Здесь прошло моё счастливое детство. Здесь проходит 

моя юность. 

Хочу признаться в любви моему городу. Как люблю я бродить по 

его паркам, тихим зеленым скверам, старинным улицам. 

Вот, пожалуй, и все, что я могла бы рассказать о моем Казахстане. 

Теперь я с нетерпением буду ждать ответное письмо, в котором ты бы 

мог рассказать о своей Родине. Ведь разговор об этом самом высоком 

человеческом чувстве надо вести непременно.


97

Сочинения школьников Алматы

Кишкенебатырова Асем

9 класс, школа – лицей № 169

Руководитель: Жанбаева У. А.

Моя историческая родина – Казахстан. Я родилась в Каракалпак-

стане. Когда я была маленькая, мои родители и бабушка, рассказы-

валио Казахстане. По какой причине они уехали оттуда, я понимала 

смутно. Они говорили с большой любовью, по их глазам полной слез, 

я могла увидеть тоску. Но я не понимала, почему наш двор, наш город 

Нукус не считается их родиной?! Ведь, мы здесьживем,празднуем все 

праздники, веселимся. Потом, я пошла в казахскую школу в Каракал-

пакстане. И впервые, из уста моего учителя, я узнала, что у каждо-

го человека помимо той родины, которой он родился и вырос, есть 

родина которой называется Отечеством, земля моих отцов и дедов. 

Здесь же мне рассказали какой смысл имеет знаки и цвета в государ-

ственных символах Республики Казахстан. Какова была судьба моих 

предков,  отцов  и  матерей,  через  что  они  прошли  до  сегоднящнего 

процветающего Казахстана.

По  рассказам  бабушки  и  сказок  понимала,  что  в  глубине  моего 

сердца тоже лежит крошечная любовь к тому краю, которой тоскуют 

мои родные люди. И я в младенческем возрасте тоже хотела жить на 

земле моих предков. 

Сейчас мне пятнадцать лет, и мы уже давно переехали в Казахстан. 

Живем мы в городе Алматы. Учусь в 9 «А» классе школы – лицея №169, 

любимый  предмет  литература  и  история,  глубоко  изучаю  историю 

родного народа.

Помню тот день, когда мы вступали родную землю, переехали в 

Алматы.  Нас  встречала  множество  наших  родственников,  которых 

даже я не видела. Бабушка со слезами на глазах, благодарила всевыш-

него за то, что дала возможность наступить на землю предков, отцов. 

Целовала землю. Говорила мне, вот оно счастье дышать воздухом род-

ной земли, увидеть неба родного края, сверкание звезд и сияние солн-

ца. И мы, ее внучки, будем счастливо и беззаботно расти на родине. 

Мне лично, было приятно большое внимание взрослых, которые по их 

глазам я ощутила сердечную теплоту. Про себя же думала, сколько нас 

много и все они мои родственники, и это меня радовала. Там в Кара-

калпакстане мне говорили, что у меня куча племянников, братьев и 

сестер, а теперь я с ними вместе и была довольна переездом.


98



Достарыңызбен бөлісу:
1   ...   5   6   7   8   9   10   11   12   ...   71




©emirsaba.org 2024
әкімшілігінің қараңыз

    Басты бет