БІР АДАМ КӨП ЖАСАДЫ ЖЕР БЕТІНДЕ

Қозғалып, шамасы жоқ тұратындай,
Созылды қараңғылық таң атырмай.
"Қайда жүр періштесі сұрайтұғын
Кешікті-ау, бұлар қайда, деп япырмай?".
Сонымен əлденеше жылдар өтті,
Тəн шіріп, топырақ боп, тозып бітті.
Шыбын жан айналсоқтап, сасық көрде,
"Періште келеді" деп, босқа күтті.
Ал енді молда қайда, сөзі қайда,
Беретін ұжмақ, дозақ анау жайда?
Білмеймін анығын да, танығын да
Бас қатты шешемін деп, жоқты ойда.
1909

ЖЫЛЫ КЕШ
Жазғы кеш, жарық айлы, қоңыр самал,
Рахат таза ауасын жұтқанда бал.
Сұлу жұлдыз жымыңдап шақырғандай,
Көрікті нұр сəулеме көзіңді сал.
Алтын ай толықсыған cap дөңгелек,
Нұр сепкен жер жүзіне аспанды өрлеп.
Жұлдыздар да тұрған жоқ босқа қарап,
Ай сəулесін күшейтеді көтермелеп.
Көк ауа, мөлдір аспан бейне жібек,
Көргеннің көңілі өсер, ойы түлеп.
Ай бауыры, көк орайдың қойынында,
Сырласар сыбырменен сүйген жүрек.
Оранып гүл-шешекке жұпар иіс,
Жайқалған жапырағы жасыл бүліш.
Құшақтап қалқатайды орман кезсең,
Бақыт табар, жаның да болар тиыш.
Ол жерің су жағасы болса мүйіс.
Тоқталса демалыс боп ұзақ жүріс.
Аспаннан ай сəулесі тіктеп түскен,
Басталса ақ тамақтан тəтті сүйіс.

Сол түннің кетпес еді суреті естен,
Ондай сүйген махаббат болмас өшкен.
Қартайып көр аузында тұрсаң-дағы.
"Ау, дариға" дегізіп, ойға түскен.
1910

жүктеу/скачать 0,49 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: