254
255
Қазіргі қазақ тіліндегі синтаксистік парадигмалар
І бөлім. Дəстүрлі синтаксистік парадигмалар
де шарттық та, мезгілдік те, себептік те мəн байқалады. Біздің ойымызша,
қосымшалардың бір мезгілде бірнеше мəн беруі, басқаша айтсақ, поли-
семиялы қолданыста болуы, бір жағынан, осы тұлға арқылы жасалған
құрмаластардың бір негізден шыққандығын көрсетсе, екінші жағынан,
сөйлемді контекстен бөліп қараудың салдарынан. Баяндауыштың грамма-
тикалық тұлғасы компоненттер мағынасын ажыратудағы бірден-бір тəсіл
емес, əсіресе осындай екіұшты мəселелерді шешуде конситуацияның рөлі
зор. Жоғарыдағы сөйлемдерді өзі қатысты контекст шеңберінде қарайық:
(1) - Шыныңызды айтыңызшы, Желтоқсан оқиғасына қатысқа-
ныңызға өкінген сəтіңіз болды ма?
- Рас, бастағы жарық сыздап жанға батқанда, өкіндім. Ондай сəт-
терде «Үлкен дарияны кесіп өтуден, құдіретті адаммен жауласудан
жəне көппен айтысудан қорық» дейтін апамның сөзі еске түсетін.
Сұхбаттасушы екі субъектінің əңгімесінен берілген үзінді (контекст)
мен оқиғаға өзек болған немесе сөйлесу кезіндегі жағдаяттан хабардар
болғаннан кейін барып, жоғарыдағы сөйлемде мезгілдік мəннің басым-
дығына көз жеткізуге болады. Бұл мəнді контекст құрамындағы препози-
циялық, постпозициялық сөйлемдердегі мезгіл мəнді
сəт лексемасының
қайталана келуі айқындай түседі.
(2) - Өз «мен» өзгелерден асқақ тұратын «рухы» жоғалған халықтың
барар жері құрдым. Күңіренген қобыз үні, күмбірлеген домбыра, ерлік-
ке шақырар батырлар жыры, мəңгілік махаббатқа, өмірге шақыратын
лиро-эпостық жырларымыз, əлемдегі теңдессіз Айтыс өнеріміз, жүз
томға жеткен «бал-шырын» фольклорымыз, міне, біздің рухани тəрбие-
міздің түп қазығы. Осылардың бəрін түбірімен көтермей, ұлт ретін-
Достарыңызбен бөлісу: