/Жолсерік келіншекке көзі түсіп/. О-о, керемет!. Ғажап!.. Қане-қане, билеңіз!..
АСАЙ МҮСЕЕВИЧ. /Жолсерік келіншекке/. Билеңіз!.. Билеңіз!..
ПОЙЫЗДЫҢ БАСТЫҒЫ. Иә-иә, биле!.. Қане, биле!..
Жолсерік келіншек те билей бастайды. МЭЛИС ӘЛІБАЕВИЧ. /Билеп жүріп әндетіп/;
Жасасын сұлу әйелдер!.
Қыз-келіншектер жасасын!
Жасасын жақсы ханымдар!
Әдемі қыздар жасасын!
АСАЙ МҮСЕЕВИЧ. /Мәз болып қол шапалақтап/. Ах!.. Ох!..
ПОЙЫЗДЫҢ БАСТЫҒЫ. /Мәз болып қол шапалақтап/. Ах!.. Ох!.. /Жолсерік келіншекке/. Сен де... сен де әндетіп...
ЖОЛСЕРІК КЕЛІНШЕК. /Әндетіп/.
Жасасын біздің ағайлар!.
Жақсы ағайларымыз жасасын!.
Үлкен ағайлар жасасын!
Барлық ағайлар жасасын!
АСАЙ МҮСЕЕВИЧ. Ой, мынау керемет қой!.. Прәбәдник емес, театрда әртіс болатын адам ғой мынау!..
ПОЙЫЗДЫҢ БАСТЫҒЫ. Иә-иә, солай!.. Біздің прәбәдник қыздарымыздың бәрі осындай...
МЭЛИС ӘЛІБАЕВИЧ. Ой, жайнаңдаған көзіңнен сол!.. /Асай Мүсеевичке/ Қане, сендер де.. сендер де билеңдер!
АСАЙ МҮСЕЕВИЧ. Мэлис Әлібаевич, биіңіз не?. Би сосын!.. Біз... біз масқара болып, басқа пойызға мініп кетіппіз!..
МЭЛИС ӘЛІБАЕВИЧ. /Әлі мастығы тарқамаған қалыппен/. Оны кім айтады?
АСАЙ МҮСЕЕВИЧ. Мен... Сосын мына кісілер айтады... Біз қателесіп басқа пойызға мініп кетіппіз.
МЭЛИС ӘЛІБАЕВИЧ. Кешіріңіз, қателестік дегенді кім айтып жүр!.. Біз қайта өте дәл... өте дұрыс!.. /Жолсерік келіншекке сүзіле қарап/. Әне қараңызшы, қандай керемет! Періште сияқты!.. Ал сіз қателесіп дейсіз!.. Жаным сол!..
АСАЙ МҮСЕЕВИЧ. Жо-жоқ, мен оны емес... пойызды... пойызды айтып тұрмын!... Біз Алматыға бару үшін басқа пойызға мінуіміз керек!
МЭЛИС ӘЛІБАЕВИЧ. Жақсы... жақсы! /Жолсерік келіншекті көрсетіп/. Бірақ біз онда мына кісіні де ала кетеміз.
