Шыдамдылық – жүгіру дайындығының негізі

Дене тәрбиесінің теориясы мен әдістемесінде шыдамдылық мықты денсаулықтың негізгі екені ерекше атап көрсетілген. Өйткені ол жүректі нығайтуға, дем алу қызметін, қан айналысын жақсартуға, тез шаршамауға, мінездегі қажырлылық пен табандылықты арттыруға көмектеседі. Мұның бәрі ең алдымен шыдамдылықтың шымырлықты арттыруымен байланысты. Мыңжылдықтар барысында адамдардың тірі қалуы үзіліссіз, ұзақ мерзімді бұлшық ет жұмысын атқаруға лайықталған дене тәрбиесінің әсері болып табылады.

Адамның бірте-бірте дамуында оның жүйке және гормондық жүйелері, зат алмасу мен оттек алмасуы төзімділіктің туындауына бейімделген. Сондықтан ағзаның осы бір ежелден келе жатқан «әдетін» барынша қолдау, шыдамдылықты дамыту жөніндегі оның талабын қанағаттандыру қажет. Оқушы ағзасында төзімділіктің аз болуы жарамсыз жағдай, ертеңгі күні 20-25 жасқа келгенде оның орнын толтырамындеу ағаттық, ал одан әрі жасы ұлғайған шағында тіпті мүмкін емес. Жекелеген жасөспірімдер немесе жастар бойындағы мұндай олқылықтар оларды «әлжуаз адамдар» қатарына қосады.

Сайып келгенде, шыдамдылықты ширату үшін жақсы дене тәрбиесі дайындығы қажает. Ал мұндай даярлық нәтижесі көптеген себептерге: оқушының сабақтарында қаншалықты шын ниетімен «жұмыс істеуіне»; егер жаман атқарса, неліктен олай болғанын; мүмкін, дене тәрбиесі жағдайы нашарлығына, туғаннан әлжуаздығына немесе еріншектігіне, мүмкін, өткен жылдардың бәрінде сабаққа немқұрайлы қарағанына байланысты.

Жас адамға жақсы ақылшы – оның ішкі үні. Ол: «сабақтарға ынтамен кіріс, олқылықтардың орның толтыруға ұмтыл, жүгіруде шыдамдылыққа дағдылану үшін өз бетіңше жаттығу жасауға төсел» дейді. Осы үнге құлақ аса отырып, мұғаліммен ақылдасып, дене тәрбиесі даярлығын жақсатруға дайын екенінді түсінуің қажет.