Тақырыбы: Қан жүйесі. Гомеостаз. Қанның ұюы. Қан топтары

Тамырлық-тромбоциттік гемостаз

• 
  Тамырлардың рефлекстік тарылуы.
  
• 
  Тромбоциттердің жарақаттанған жерге жабысуы (адгезиясы).
  
• 
  Тромбоциттердің қайтымды агрегациясы.
  
• 
  Тромбоциттердің тұрақты агрегациясы.
  
• 
  Тромбоциттік тромбтың нығыздалуы (ретракциясы).
  

Коагуляциялық гемостаз

• 
  Тромбоциттер мен эритроциттердің бұзылуы
  

• 
  Сыртқы (ұлпалық)
  

• 
  Ұлпалық тромбопластин (фосфолипидтер)
  

• 
  Тамырдың зақымдалуы
  

• 
  Ішкі (қандық)
  

• 
  Тромбоциттік және эритроциттік тромбопластин
  

• 
  Ұлпалық протромбиназа
  

• 
  Қандық протромбиназа
  

• 
  Протромбин
  

• 
  Тромбин
  

• 
  I кезең
  

• 
  III кезең
  

• 
  Фибриноген
  

• 
  Фибрин мономер
  

• 
  Фибрин полимер (фибрин «S»)
  

• 
  Ақырғы фибрин (фибрин «I»)
  

• 
  VII+Ca2+ V X
  

• 
  XII+XI IX+VIII+ Ca2++ф3 X+V+ Ca2++ф3
  

• 
  X V Ca2+
  

• 
  Ca2+
  

• 
  II кезең
  

• 
  Қандық, ұлпалық белсендірушілер
  

• 
  Плазминогеннің белсендірушілері: урокиназа, трипсин, калликреин-кинин жүйесі, сілтілік және қышқылдық фосфатаза.
  

• 
  Қан ұюының соңғы кезеңі (ретракция, фибринолиз) – пайда болған тромб қатайып тағыздалады, қантамыр жарақатын бітеп, сыртқа қан кетуін тоқтатады. Тығыз тромбпен бітелген қантамыр саңылауы тарылады. Тарылған қантамыр саңылауын қайта қалпына келтіру үшін келесі фибринолиз (фибриннің пептидтер мен амин қышқылдарына ыдырауы) кезеңі – басталады. Ол еріткіш ферменттердің қатысымен жүреді.
  

Табиғи антикоагулянттар

• 
  Табиғи антикоагулянттар біріншілік және екіншілік болып бөлінеді.
  
• 
  Біріншілік антикоагулянттарды 3 топқа бөлуге б-ды:
  
• 
  Антитромбопластиндер – антитромбопластикалық және антипротромбиназалық әсері бар;
  
• 
  Антитромбиндер.
  
• 
  Гепарин.
  

Екіншілік антикоагулянттарға ұюға қатысқан ұйытушы факторлар (XI, VII) және фибрин жатады. Екіншілік антикоагулянттардың рөлі тамыр ішіндегі қанның ұюын және тромбтың тамырлар бойымен таралуын шектеу.

Қан топтары туралы ілім

• 
  Ландштейнер (1901 ж.),
  
• 
  Ян Янский (1903 ж.).
  
• 
  АВО жүйесіндегі қан топтарының жіктелуі
  
• 
  I – Оαβ (40-50%)
  
• 
  II – Аβ (30-40%)
  
• 
  III – Вα (10-20%)
  
• 
  IV – АВо (~5%)
  

Агглютиногендер (А және В) эритроциттерде, агглютининдер (α және β) плазмада болады.

• 
  Агглютиногендер (А және В) эритроциттерде, агглютининдер (α және β) плазмада болады.
  
• 
  Сыйыспайтын қанды құйғанда эритроциттер агглютинацияланып (желімденіп), кейін гемолизге ұшырайды, себебі плазмада гемолизин бар.
  
• 
  Бір топқа жататын қанды құйғанның өзінде алдымен биологиялық сынама жүргізіледі: науқас сарысуының тамшысын және донор қанының тамшысын алады (10:1)
  
• 
  Агглютиногендер 3-4 айлық ұрықта, ал агглютининдер – туылғаннан кейінгі 3-6 айда анықталады.
  

Қанның резустығы

• 
  Ландштейнер мен Винер (1940 ж.) macacus rhesus маймылының қанын қоянға құйып тәжірибе жасау кезінде эритроциттер мембранасында АВО жүйесіне жатпайтын тағы да бір агглютиноген бар екенін анықтады, ол агглютиноген резус (Rh) фактор деп аталды.
  
• 
  Резусы - оң қан (Rh+) – резус-фактор агглютиногені бар.
  
• 
  Резусы - теріс қан (Rh-) – резус-фактор агглютиногені жоқ.
  
• 
  Резус агглютиногенге табиғи агглютинин (антирезус-агглютинин) болмайды, бірақ олар резус-конфликт кезінде пайда болады.
  

http://emirsaba.org

жүктеу/скачать 31,01 Kb.

Достарыңызбен бөлісу: