295
Мөде ел тыныштығын ойлайды. Билердің ақылын алмайды.
Тұлпарды беріп жібереді.
Бір күні көрші хан тағы сұрайды:
– Сен бізге сұлу ханымыңды бер! – дейді.
Мөде билерімен ақылдасады. Олар: «Не деген сұмдық!
Ханымыңызды бермеңіз!» – дейді.
Мөде ел тыныштығын ойлайды. Билердің ақылын алмайды.
Бір сұлу ханымын беріп жібереді.
Біраз уақыт өткен соң көрші хан тағы сұрайды:
– Сен бізге бос жатқан жеріңді бер! Әйтпесе, соғысамын! –
дейді.
Билер: «Сұрағаны жер болса, берейік. Ақыры, бос жатқан жер
ғой», – дейді. Сонда Мөде:
– Тұлпарымды берсем, ол – менің мүлкім. Ханымымды
берсем, ол – менің ханымым. Ал жерді бермеймін. Жер – менің
мүлкім емес. Жер – халықтың мүлкі, – деп бермей қояды.
Сөйтіп, Мөде батыр әскерін жияды. Жаумен соғысып, жеңеді.
Мөденің ысқырық оғы олардың зәресін алады. Бұдан кейін
Мөдеден ештеңе сұрамайтын болады. Жерді сақтап қалғанына
ел-жұрт риза болады. Рақметін айтады.
– Балам, жер кімдікі екен?
– Жер – халықтікі, әке.
– Рас. Кең байтақ Қазақстан жері – сол жерді ежелден
мекендеген қазақ халқынікі.
Оны ұмытпа, балам!
Достарыңызбен бөлісу: