154
ұстайды. Бабалардың осы салтынан ұлтымыздың өр мінезді
азаматын тәрбиелеуді үйренеміз. Бұрынғы қазақтың елін, жерін
сүюі, ерлігі жапондықтар мен американдықтардан бір де кем емес
еді ғой. Соның сыры неде? Мұны да зерттеп білу керек-ақ. Бесік
жырынан бастап, шешендік сөз, тыйым сөз, түс жору, атқа мінау,
қыз айттыру салт-дәстүріне дейінгі халықтық тәрбиесінің берері
мол.
Халықтық тәрбиенің бір бұлағы – шешендік сөздерде.
Мысалы, Қаз дауысты Қазыбек бидің қазақ пен қалмақ
келіссөзіндегі Қазақты сипаттауын естіген адамды өз халкына
деген мақтаныш сезімі билеуі сөзсіз: '
«Біз қазақ деген мал баққан елміз, бірақ ешкімге соқтықпай,
жай жатқан елміз. Елімізден құт-береке қашпасын деп,
жеріміздің шетін жау баспасын деп, найзаға үкі таққан елміз.
Ешбір дұшпан басынбаган елміз, басымыздан сөзді асырмаған
елміз. Досымызды сақтай білген елміз.
Атадан ұл туса, құл боламын деп тумайды, анадан қыз туса,
күң боламын деп тумайды. Ұл мен қызды қаматып отыра
алмайтын елміз. Сен қалмақ болсаң, біз – қазақ, қарпысқалы
келгенбіз. Сен темір болсаң, біз – көмір, еріткелі келгенбіз.
Қазақ-қалмақ баласы табысқалы келгенбіз. Танымайтын жат
елге танысқалы келгенбіз. Танысуға көнбесең, шабысқалы
келгенбіз. Сен қабылан болсаң, мен – арыстан, алысқалы
келгенбіз. Жаңа үйреткен жас тұлпар жарысқалы келгенбіз.
Тұтқыр сары желіммін, жабысқалы келгенбіз. Берсең, жөндеп
Достарыңызбен бөлісу: