8-775-909-01-77 111 сарт-сұрт еткен олар өте бере, бойын үрей билеген
қаршадай қыз жақындап келді:
– Айтыңызшы, сардар, біз аман қаламыз ба?
Үрейді ұшыратын дыбыс күшейіп барады. Қанға
боялғандар көп. Тым қорқынышты. Апам, кіш-
кентай інім, біз енді не істейміз, қайда барып жан
сақтаймыз?
Қарт сарбаз көзін сығырайтып, иегін көтерді.
– Қорықпа, балақай, – деді ол қыздың басынан
сипап, – Вавилон бекінісі анаңды да, сені де, ініңді
де қорғайды. Ұлы Семирамида патшайым сол үшін
бұл бекіністі осыдан жүз жылдан астам уақыт бұрын
тұрғызған. Бұған әлі ешкім басып кірген емес. Кері
қайт та, апаң мен ініңе айта бар, бекініс берік, қорқа-
тын ештеңе жоқ.
Бірнеше күннен бері күзетте тұрған Банзардың
назарынан ештеңе сырт қалмайды. Жаңа қосалқы
күштер үсті-үстіне келіп те жатыр, қаза тапқандар
мен жарақат алғандарды майдан даласынан үздік-
сіз әкетіп те жатыр. Үрейі ұшқан жұрт алдымен
Банзарға келеді, олардың бәрінің қоятыны бір сұ-
рақ: бекініс төтеп бере ала ма? Ардагердің бәріне кө-
кірек кере қайтарар жауабы нық: «Вавилон бекінісі
сендерді сеніммен қорғайды».
Үш апта және бес күн бойы шабуыл бір сәт те то-
ластамады. Банзардың жүзі түтігіп кетті, ернін аяу-
сыз тістеумен болды. Көмекке келген жаңа жауын-
герлер легі үзілмей, жоғары қарай өтіп жатса, қаза
тапқандар мен жарақат алғандар тізбегі де солай
тоқтамай, қала ішіне қарай жол тартуда. Күн өткен
