8-775-909-01-77 115 дәмханадан шала байып шығуға мүмкіндік берер еді.
Ақшасыз адамның шақырылмаған қонақтай күй ке-
шетінін ол жақсы біледі.
Ойға шомған ол, құдай ұрғанда, өзі кездесуден
қашқақтап жүрген адаммен бетпе-бет келіп қалды.
Бұл ұзынтұра, тарамыс түйе сатушы Дабасир еді.
Қарызын әне қайтарамын, міне қайтарамын деп,
Дабасирді алдаумен жүрген-ді.
– Оу, мынау Таркад қой, – Түйекеш қуана дауыс-
тады. – Мен де сені ойлап, бір ай бұрын алған қос мыс
бақыр мен одан да ертерек қалтасына салған күміс
тиынды қашан қайтарар екен деп келе жатыр едім.
Кездескеніміз жақсы болды. Маған ақша керек еді.
Ал, не дейсің?
Таркадтың жүзі қызарып сала берді. Аштық ал-
қымнан қысып тұрғанда сөзқұмар Дабасирмен дау-
ласуға қайдан шамасы болсын.
– Кешіре гөр, – деді ол құмығып, – бүгін сенімен
есептесердей менде мыс тиын да, күміс ақша да жоқ.
– Жерден қаз, көрден қаз, тап, – деді Дабасир жа-
нын қоймай. – Саған екі мыс пен бір күміс тиын табу
не тұрады. Әкеңнің кәрі досы ретінде қиын шақта са-
ған қол ұшын создым ғой.
– Таба алмаспын. Қыр соңымнан бір бәле қалмай
қойды.
– Қайдағы бәле! Өз қатең үшін құдайларды кі-
нәлама. Сәтсіздік қарызымды қалай қайтарамын
дегенді емес, тек алуды ғана ойлайтын адамның со-
ңына түседі. Қане, жүр менімен, тамақтанып болға-
нымша күтесің. Қарнымды тойдырған соң, саған бір
хикаяны айтып бергім келеді.
