Шу және Талас алқабында, Алатау аңғарында тұрғындар суармалы егіншілікпен айналысты. (Каналдар, арықтар, суқоймалары, өзен суын көтеруге арналған бөгет орындары)
Қазақстанның оңтүстігі мен Жетісу ежелден отырықшы-егіншілік мәдениеті дамыған өңір еді.
Көне арықтар Іле өзенінің төменгі ағысында сақталды.
Тары мен бидай егілді, жүзім, бау-бақша өсіру дамыды;
Тары мен бидай егілді, жүзім, бау-бақша өсіру дамыды;
Шу алқабында болған Қытай елшісі өз жазбаларында: «Қалаларда халықтың бір бөлігі жер өңдейді, ал екіншісі саудамен айналысады» деп атап өткен.
Қарлұқ тайпаларын сипаттаған әл-Идриси: «Көшпелі адамдар... Алайда олар жер өңдейді».
Талас пен Шу өңіріне соғдылардың қоныс аударуы және түркі тілдес бірқатар көшпелілердің отырықшылыққа көшуі егіншіліктің дамуын жеделдетті.
Қолөнердің дамуы
Археологиялық қазбалар
Қыштан, металдан, сүйек пен тастан жасалған бұйымдар;
VI-IX ғасырларда түркілер керуен жолдары бойындағы құдықтарға күмбез түрінде «сардоба» салды.
Балбал тастар (3м., ер адам, ара тұра әйел бейнесі, аруақтар)
Мүсіндер қабірлерге және ғибадат өткізілетін жерге тұрғызылды;
Ислам дінінің таралуына байланысты адамды бейнелеу дәстүрі жойылды. Дешті Қыпшақта ХІІ-ХІІІ ғасырларға дейін балбалдар орнатылып келді.
Қала мәдениеті
Ерте орта ғасырларда қала мәдениеті Оңтүстік Қазақстан мен Жетісу аймақтарында дамыды.
Оңтүстік Қазақстанда ортағасырлық қала мәдениеті ежелгі қаңлылар дәстүрінде қалыптасты. Осы аумақта қала мәдениетін өркендетуде соғдылар маңызды рөл атқарды.
Ең ірі Тараз «әйгілі түркі қаласы» ретінде атап көрсетілді.
Қыстаулар мен жайылымдар; билеушілердің ордаларының орналасуы;
