179
М Ұ Р А Т Б Е К Б Ө Ж Е Е В
Кетті бірлік,
Сəнді ерлік
Енді кімге беттемек?
331
–
дейді.
Заманның ауыр жағдайы Абай ойларына, сезіміне өзінің
таңбасын салған. Зор тілек, зор қайраттың ақыны Абай қараңғылығы
мол, зəлімдігі, əділетсіздігі, зорлығы көп тар заман ұсқынын көреді.
«Бұларды жөндеймін деуге, жөнделер, үйренер деген үмітім де жоқ»
деп, ақылына көнбегендерге назаланып, күйінеді: «Мен өзім тірі бол-
сам да, анық тірі де емеспін, əншейін осылардың ызасынан ба? Өзіме
өзім ыза болғаннан ба? Яки бөтен бір себептен бе? Еш білмеймін,
сыртым сау болса да ішім өліп қалыпты»
332
дейді. Ақынның ұлы
тілегі, оптимистік ойларына кейде сұрықсыз өмірдің керексіз кірі
жұққандығын көреміз. Əйтсе де Абайдың күдікті, мұңды ойлары,
оның ақындық тұлғасын жасамайды. Оның уайымы: «уайым ер
қорғаны» деген ретте айтылған, əлдеқандай сезім ұшқындары сияқты.
Абай жыланша еңбектеп жүріп, мансапқа, атаққа жеткендерді
сынайды. Қыранша қырағылықпен, қайратпен, мəртебеге жеткен-
дер болады. «Биік мансап – биік жартас, ерінбей еңбектеп жылан да
шығады, екпіндеп ұшып қыран да шығады»
333
– жылан мен қыранның
жолдары, ісі бір емес деп түсінді.
Ол қыран мен жыланды сөз еткенде, əсіресе, ерлік мəселесіне
айрықша мəн береді. Білім ал, шенділерге еліктеме, халыққа адал
қызмет қыл, қайратың қазіргі тап өмірді өзгерту ісіне арналсын,
«үкімет, зорлық, құрысын» деп күреске шақырған терең ойларын
ескертіп, ерлікке шақырды.
Ерлік ісін мадақтаған Дулат та «көк еркесі» қыран бол,
жорғалаған жылан болма?! Есеге, ерлік, қырандық жеткізеді деп
те түсінді. Зымияндыққа салып, тек күнкөрісіне мəз болғандарды
еңбектеген жылан деп біледі.
Мекен қып құздың қиясын,
Бұлтқа салған ұясын,
Айнадай көрген аймағын,
Түйінін шешкен айланың.
331
Достарыңызбен бөлісу: