Гранулоциттердің құрлысы мен қызметтерін атаныз

Өткен ғасырдың 80 жылдарында Эрлих лейкоциттерді 2 топқа бөлген: гранулациттер немесе дәнді лейкоциттер және агранулациттер немесе дәнсіз лейкоциттер деп. Гранулоциттердін негізгі белгілері мыналар: 1) цитоплазмасында ерекше дәндер болады;  2) ядролары сегменттелген; 3) гранулоциттердін митоздық жолмен көбейетін қабілеті болмайды және бір түрі екінші түріне ауыспайды. Агранулоциттердің белгілері қарама-қарсы: 1) оларда ерекше дәндер болмайды; 2) ядролары сегменттерге белінбеген; 3) агранулоциттердің кейбіреулері бөлінеді және бір түрі екінші түріне айнала алады. Лейкоциттердін тағы да бір эритроциттерден өзгешелігі өздеріне тиісті қызметін тамырлардың ішінде емес, олардан тыс атқарады. Гранулоциттердің үш типі бар. Дәнсіз лейкоциттердің екі түрі бар: саны көп және ұсақ түрін лимфоциттер, ірі түрін моноциттер дейді. Гранулоциттер қан ағысында 8—12 сағаттан ар-тык болмайды. Сонан кейін олар ұсак тамырлардан (венулалардан) шығып, дәнекер ұлпасына барады. Нейтрофилдің ядросы бөліктерге бөлінген. Пісіп жетілген клеткалардын ядросы 2—5 бөліктен түрады. Цитоплазмасында кептеген гранулалар болады.