мен кеттім, бұл топан басылған
к‰ні сатармын (Ә.Кекілбайұлы, Кек. 69-бет).
Бұл жығылғаны , мен жеңдім, - деп сарта- байды салсын кеп (Ә.Кекілбайұлы, Бәсеке.
166-бет).
Астапыралда! Қаза қылған к‰ндерім де болған екен. Бірақ оған мен жазықтымын ба? (Аймауытов Ж. Шығ. 2-том. 133-бет.).Мен өз еркіммен сенің етегіңнен ұстауға ырзамын, мырзам, мен сенен қалмаймын, мені алып кет, әйтпесе мен өлемін! – деп безектеді (Ай-
мауытов Ж. Шығ. 2-том, 221-бет.).
Мен таңқы мұрын, бадырақ көз, шұнақ құ- лақтау, жарбақтау, кірпі шаш, қырыс маң- дай, қара сұр жігітпін. Жасым 35-те. Әкем Тойбазар, өзім Мұқаш болғалы аузым асқа, ауым атқа жарыған емес. Ес біле есікте ж‰рдім. Ә дегенде құны жоқ, былық, сараң, жаман Төлеубай дегеннің қозысын бақтым. Ел жай- лауда, көк шалғында қымызға қызып, гуілдеп, мас боп жатқанда, мен босағады отырып, жырық сары тостағанмен саумал ішіп, дамбалым борша-борша, шекпенім өрім-өрім болып, жалбаңдап, ‰й іздеген қозыны ауылдан шығара алмай, дедектеп, кейіп, жыламсырап ж‰ргенім. Балалар алтыбақан теуіп, ақс‰йек ойнап, шуылдасып, асыр салып, қой к‰зетіп, өлең айтып, думан қып жатқанда «таңертең оянбайсың, жат» деген байдың зекуін естіген соң, қара інгеннің қолаңса сасыған жабуын оранып, ‰й жанында б‰к т‰сіп жатқаным. Әсіресе шырт ұйқыда жатқанда: «Тұр, қозы ағыт!» деп байдың б‰йірден теуіп оятқаны- ақ жаныңа батады-ау. Амал жоқ, б‰рсеңдеп ж‰ріп қозы ағытып, бір тостаған іркіт ішіп, көзіңді уқалап жөнелесің. К‰н қызғанша ж‰гі- ріп, қашқан қозымен арпаласып, айғайлап, тас жіберіп ж‰ргенің (Аймауытов Ж. Шығ.
156-бет).
Бірінші жақ тұлғалы есімдік сөйлемде бел-
сенді субъект болады, сол себепті мұндай жік-
теу есімдіктер белгілілік мәнінде ғана жұм-