112
Э.В.Севортянның этимологиялық
сөздігінде келтірілген бал тү-
бірінің басқа да мағыналарын бірге қарау қисынды сияқты: 1) жылтыр,
жарқырау; 2) жарық, шағылысу; 3) найзағай – түрік диал.; 4) шағылысу;
5) нұрлану, жылтырау; 6) шұғылалану жəне т.б. Осының нəтижесінде
Э.В.Севортян
бастапқы тұлға ретінде *бал дыбысбейнелеуші негізін
көрсетеді: чувашша
–пал «оттың жануы немесе түтіннің шығуы»,
қырғызша
– бал-балжан= «жану», «түтіндеу» (адам туралы),
ұйғыр
диал.
–бал-балда= «асқақтау», «серпілу» /ЭСТЯ. ІІ Т. С.56-57/. Сонымен
бірге
бал түбірінен тараған тағы бір сөзжасамдық қатарды көрсетуге
болады:
бал, бала, балапан, балауыз, балауса, балбыра=, балғын, балдыз,
балдыр, балқаш, балшық. Бұл
арада жоғарыда көрсетілген бал түбірі-
нің ауыспалы мағынасы айқын көрінеді.
Осы негіздерді
*bal түбірінің семантикалық дамуының нəтижесі
немесе өзге омонимдік түбірден тараған деп айту қиын.
Достарыңызбен бөлісу: