Бұл мәселе Қазақстанда сонау 1933 жылдан бастау алғанмен,
аталған сала бізде әлі күнге дейін кенжелеп келе жатыр. Оның бірден
бірсбебеі – терминтанымның о бастан-ақ саясаттанып кеткендігінен болар
деп ойлаймын.
Кеңес үкіметі кезінде терминология ғылымтанымдық емес,
идеологиялық, саяси, әлеуметтік қызмет атқарды. Терминология
«теоретиктерінің» көкейінде қазақ ғылымын ұлттық негізде дамыту емес,
керісінше, «қайтсек қазаұ тілін жойып, қазақ халқын орыс тіліне
көшіреміз, қайтсек қазақ халқын құртып, оны орыс халқына
айналдырамыз» деген арам ой, жымысқы пиғыл жатты.
Сондықтан болар, қазақ ғалымдарының көпшілігі термин міселесіне
сезіктене, сескене қарады. Сескенбегендер оған белсене араласып,
Қазақстанда
қазақша
терминдерді
емес,
орысша
терминдерді
қалыптастыруға барынша күш салды. А.Байтұрсынов, Х.Досмұхамедов,
Е.Омаров, Т.Шонанов, Қ.Кемеңгеровтерден басқалардың ешқайсысы
қазақша термин жасауға шын ниетпен кіріспеді.
Тек егемендік алғаннан кейін ғана біраз ғалымдар әр түрлі ғылым
салалары бойынша қазақша термин жасауға шындап кірісіп жүр.
Олардың қатарында Қ.Жарықбаев (психология терминдері), С.Ақаев
(химия терминдері), Ш.Біләлов (математика терминдер), А.Тұрым
(ақапартатану және есептеу техникасы терминдері), М.Ахмат-Төре
(медицина терминдері) сиқты біраз ұлтжанды азаматтар бар.
Қазіргі кезде қазақша термин жасау ісімен тұрақты түрде айналысып
жүрген шынайы ғалымдардың саны тым аз. Ондайлардың көпшілігі
қазақша термин жасағаннан гөрі, оның орнына бұрынғысынша шетел
сөздерін (латын, грек, ағылшын, француз, неміс, орыс, т.б.) ала салуды
қолайлы көреді. Егемендік алғанымызға 17 жыл өтсе де, қазақша термин
жасау ісінің әлі күнге дейін мандымай жүргендігінің сыры, міне, осында
жатса керек.
Ұлт тілінің дамуы, ұлттық терминологияның жасалуы – ұлт мәселесі.
Ұлт мәселесі – сайып келгенде, ұлт үшін күрес деген сөз. Ұлт үшін күрес
ешқашан тоқталмақ емес.
Достарыңызбен бөлісу: