Асан қайғы жырларындағы өсиет-нақыл, қанатты сөздерге мысал келтіріп, талдаңыз

Көшіп-қонып көрмеген – жер қадірін не білсін, көшсе қона білмеген, қонса көше білмеген, ақылыңа көнбеген – жұрт қадірін не білсін?! 

Ойыл деген – ойың-ды, отын тапсаң – тойың-ды. 

Таза мінсіз асыл тас су түбінде жатады, 

Көлде жүрген қоңыр қаз қыр қадірін не білсін, қырда жүрген дуадақ су қадірін не білсін, санасы жоқ жамандар ел қадрін не білсін. 

Құйрығы жоқ, жалы жоқ, 
Құлан қайтіп күн көрер?! 
Аяғы жоқ, қолы жоқ, 
Жылан қайтіп күн көрер. 

Еділ бол да, Жайық бол – ешкімменен ұрыспа, 

Ердің құны сөз емес есебін тапқан сабазға, 

Ғылымның қандай пайдасы – білместі жолға салмаса. 

Атадан алтау тудым деп – асқынып жауап айтпаңыз, 
Атамның малы көп-ті деп – атты басқа тартпаңыз. 

Есеніңде-тіріңде бір болыңыз бәріңіз. 

Әділдіктің белгісі – біле тұра бұрмаса, ақылдының белгісі – өткен істі қумаса. 

Бұ заманда не ғаріп – ақ қалалы боз ғаріп, жақсыларға айтпаған асыл шырын сөз ғаріп. 

Арғымаққа міндім деп артқы топтан адаспа. 

Ақын болса біреуде, айыбын тап та ала бер: ерегісіп ұрыспа, сенікі жөн болса да, атың шықпас дұрысқа. 

Мінезі жаман адамға – енді қайтіп жуыспа, 

Тәуір көрер адаммен – жалған намыс қуыспа. 

Арғымағың жамандап – тұлпар қайдан табарсың, 
Тұйғыныңды жамандап – сұңқар қайдан табарсың. 

Көлдің суын жамнадап – Еділ қайдан табарсың, 

Адам әзіз айтар деп – көңіліңді салмағын, 

Есті көрсең кем деме – бәрі тұйғын табылмас, 

Бақыт қонған ерлердің әрбір ісі оң болар, 

Күнінде өзім болдым деп – кең пейілге таласпа, 

Ғылымым жұрттан асты деп кеңессіз іс бастама, 

Қадірін жеңге білмесе – бой жеткенмен қыз ғаріп, 

Ата жұрты, бұқара өз қолында болмаса, 

Надандықтың белгісі – тілін алмау білгеннің. 

Шамаңша шалқып жүре бер – қабірге әзір қоймаса, 
Артыңда қалар атақ жоқ – тіріде даңқың болмаса.