м ,
н ,
ң фонемаларын
мҧрын шығысты шала дауысты десе, Қ.Жҧбанов мҧрын жолды айналма сонор
деген-тін.
І.Кеңесбаев: "
ң фонемасы тіл арты артқы таңдайға нық тиюі арқылы
жасалады. Кішкене тіл тӛмен тҥсіп, ауыз жолын кептеп тҧрғандықтан,
фонациялық ауа мҧрыннан шығады. Сондықтан
ң – мҧрын жолды ҥнді
(сонор)",
– деп мінездеме бере келіп, П.М.Мелиоранскийдің бҧрыс пікірін әділ
сынай кетеді: "П.М.Мелиоранский қазақ тілінің
ң фонемасын мҧрын арқылы
шығатын
н деп тҥсінеді; бҧл автор француз тіліндегі осы типтес дыбысқа
қарағанда қазақ тілінің
ң фонемасын тҧрпайылау деп ойлайды. Бҧл екі пікірдің
екеуі де, әрине, дҧрыс емес: a)
ң жасалу орны жағынан
н -ға мҥлде
жуықтамайды:
н – тіл ҧшы (немесе альвеоляр) дыбысы;
ң – жасалу орны
жағынан
н -ға қарағанда
қ ,
ғ дыбыстарына анағҧрлым жуық, айырмасы:
фонациялық ауаның бірде (
қ ,
ғ- ларды айтқанда) ауыздан, бірде (
н -ды айтқанда)
мҧрыннан шығуында; ә) француз тіліндегі (v
2
) жасалу орны жағынан
– тіл
ортасы дыбысы, қазақ тіліндегі
ң – тіл арты дыбысы. Тҧрпайылықты
артикуляциямен байланыстыру, әрине, жӛнсіз" [8, 246-б.]. І.Кеңесбаевтың
монографиясына дейін жарық кӛрген оқулықтарда мҧндай сыни кӛзқарастар
кесдеспеген-тін. Бҧл ғалымның лингвистикадан орын алған теориялық
еңбектермен таныстығын, оларға сараптама жасай білетіндігін кӛрсетеді.
Шҧғыл дауыссыздаpға