Кіріспе тақырыптың өзектілігі
Оқшауланған жүйке-бұлшықет аппаратындағы шаршау. Шаршаудың даму теориялары
жүктеу/скачать 91,33 Kb.
|
шаршау әсері
| 1.4.Оқшауланған жүйке-бұлшықет аппаратындағы шаршау. Шаршаудың даму теориялары.
Шаршау-бүкіл денеде дамитын күрделі құбылыс. Оқшауланған бұлшықеттің ұзақ жұмысына байланысты тәжірибеде дамып келе жатқан шаршауы жиырылу амплитудасының біртіндеп төмендеуімен, релаксация фазасының ұзаруымен, сондай - ақ релаксация біртіндеп азая бастайтындығымен көрінеді-контрактура дамиды. Арнайы зерттеулер көрсеткендей, шаршаған бұлшықетте қозғалғыштық азаяды (тітіркену шегі артады), жасырын кезең ұзартылады (бұлшықеттің тітіркенуі басталған сәттен бастап жиырылу басталғанға дейінгі уақыт аралығы) және тұтқырлық артады. Айта кету керек, бұл белгілер бүкіл ағзаның бұлшықеттерінде қозғалыс белсенділігі кезінде де пайда болады. Жүйке-бұлшықет препараты үш элементтен тұрады: бұлшықет талшығы, жүйке-бұлшықет түйіні және жүйке талшығы. Тәжірибе көрсеткендей, жүйке-бұлшықет препараты шаршаған кезде функционалдық қасиеттердің өзгеруі, ең алдымен, жүйке-бұлшықет синапстарында, екіншіден, бұлшықет талшықтарында тікелей жүреді. Нерв өткізгіштеріне келетін болсақ, Н.Е.Введенский алғаш рет көрсеткендей, олар іс жүзінде «шаршамайтын». Жүйке-бұлшықет синапстарының функционалдық қасиеттерінің өзгеруі жүйке талшықтарынан бұлшықет талшықтарына қозуды беру процесінің бұзылуымен көрінеді. Шаршаудың дамуының бірнеше теориялары бар. Олардың барлығы оқшауланған бұлшықет жағдайында, жүйке-бұлшықеттік препаратта жасалған. Шаршаудың пайда болуын түсіндіруге тырысқан ең алғашқы теориялардың бірі «шаршау» теориясы болды. Кез келген әрекетті жүзеге асыру энергияның өзгеруімен байланысты болғандықтан, оның жұмысы кезінде бұлшықеттердің шаршауы энергетикалық заттарды тұтынудың салдары, яғни ондағы осы заттардың белгілі қорларының сарқылуының нәтижесі болып табылады деп есептелді. Дегенмен, эксперименттер оқшауланған бұлшықеттің айтарлықтай шаршауы ондағы көмірсулардың қоры іс жүзінде таусылғанға дейін болатынын көрсетті. Егер тәжірибе бұлшық ет денеден бөлінбеген және онда қалыпты қан айналымы сақталған жағдайда жүргізілсе, онда шаршаған бұлшықеттегі көмірсулардың мөлшері әдетте бастапқы деректерден аз ерекшеленеді. Әрі қарай, шаршаған оқшауланған бұлшықетті физиологиялық ерітіндімен жуу арқылы оның жұмыс қабілетін қалпына келтіруге болады, бұл өздігінен энергияны тұтынуды толтырмайды. Осылайша, «шаршау» теориясы оқшауланған бұлшықеттің шаршауын дұрыс түсіндірмейді, сонымен бірге бүкіл ағзаның бұлшықет белсенділігі кезінде шаршауды түсіндіруге жол берілмейді. «Тұншығу» теориясының мәні жұмыс кезінде бұлшықеттердің шаршауы оттегінің жетіспеуінен туындайды деген болжамға сай келеді. Дегенмен, зерттеулер бұлшық ет өз жұмысын сырттан оттегінсіз орындай алатынын көрсетті, мысалы, оқшауланған бұлшықет азотпен толтырылған камерада болғанда. Сырттан оттегіге қол жеткізбей бұлшықет жиырылуы аденозинтрифосфат пен креатинфосфаттың ыдырауының анаэробты процестеріне және гликогеннің сүт қышқылына дейін ыдырауына байланысты болады. Оттегісіз ортада бұлшықеттердің шаршауы қалыпты жағдайға қарағанда әлдеқайда жылдам жүреді. «Бітелу» теориясы бұлшық ет жұмысы энергетикалық заттардың ыдырауының жоғарылауымен байланысты екендігіне негізделген, бұл осы ыдыраудың аралық өнімдерінің белгілі бір жинақталуына әкеледі. «Ластану» теориясының авторлары бұл жағдайға ерекше мән берді, ал негізгі «ластаушы» заттың рөлі сүт қышқылына жатқызылды. Бірақ осы ғасырдың жиырмасыншы жылдарында бұлшық еттің оның құрамындағы көмірсулар алмасуы толығымен өшіп, соның салдарынан сүт қышқылы мүлде түзілмейтін болса да жиырылуы мүмкін екені алғаш рет анықталды. Сонымен қатар бұлшықеттердің шаршауы бұзылмаған көмірсулар алмасуына қарағанда тезірек пайда болады. Сөзсіз, кейбір жұмыс түрлерінде бұлшықет алмасуының толық тотықпаған өнімдерінің ағзада жиналуы орын алады және шаршаудың дамуында өз рөлін атқарады, бірақ бұл шаршау себептерін жоймайды. «Улану» теориясы тарихи қызығушылық тудырады. 1912 жылы неміс ғалымы жұмыс кезінде бұлшықеттерде пайда болатын «шаршау уларын» тапқаны туралы хабарлады. Шаршаған жануардан алынған қанның белгілі бір дозасын енгізу арқылы жануарлардың шаршауын тудыруы мүмкін екендігі атап өтілді. «Шаршау уларының» ашылуы микробиологияда жақсы белгілі әдістерді қолдана отырып, шаршауға қарсы антидоттарды жасаудың іргелі мүмкіндігін ашты. Дегенмен, «улану» теориясын жариялауға негіз болған барлық эксперименттер терең қате және негізсіз болып шықты. Аталған теориялар шаршаудың күрделі және көп қырлы процесінің жекелеген буындарына ғана әсер етеді. Өзгерістердің нәтижесінде дененің шаршауы орталық жүйке жүйесінің функционалдық жағдайы. Бұлшықет жұмысы – бүкіл ағзаның біртұтас әрекеті. Тұтастай организмнің қызметі және оның сыртқы әлеммен әрекеттесуі оның жоғарғы бөлімі – ми қыртысының жетекші рөлі бар жүйке жүйесі арқылы жүзеге асады. Бұлшықет жұмысына байланысты дененің шаршауы, ең алдымен, орталық жүйке жүйесінің функционалдық жағдайының ауысуының нәтижесі болып табылады. И.М.Сеченов былай деп жазды: «Шаршау сезімінің көзі әдетте жұмыс істейтін бұлшықеттерде орналасады: мен оны ... тек орталық жүйке жүйесіне орналастырамын» (Сеченов И. М., 1935). Орыс физиологтары – И.М.Сеченов, И.П.Павлов, Н.Е.Введенский, А.А.Ухтомский, Л.А.Орбели, Г.В.Фольборт және басқалардың зерттеулері жүйке жүйесінің шаршаудың пайда болуы мен дамуында жетекші рөл атқаратыны туралы маңызды ұстанымды сенімді түрде дәлелдейді. Бұлшықет жұмысы кезінде дененің шаршауы, ең алдымен, орталық жүйке жүйесінің шаршауымен байланысты, өйткені қарқынды бұлшықет қызметі бір мезгілде жүйке орталықтарының қарқынды қызметі болып табылады. Соңғысы ұзаққа созылған ауыр жұмыстың нәтижесінде бұзылады. Бұл бұзылыстың көрінісі қозу мен тежелу процестері арасындағы қалыпты қатынастың өзгеруі және тежеу процесі басым бола бастайды. Нәтижесінде рефлекторлық процестердің қалыпты жүруі бұзылады, вегетативті функциялардың реттелуі және қозғалыстардың координациясы бұзылады, қозғалыс аппараты бірте-бірте белсенді емес күйге келеді. Жүйке жүйесі ішкі ортаның өзгерістеріне ең сезімтал. Қандағы жасуша өнімдерінің жиналуы, қандағы қанттың төмендеуі және белгілі бір жағдайларда қандағы оттегінің жетіспеушілігі сияқты шаршау факторлары дененің жұмысын тікелей емес, негізінен жанама түрде - орталық жүйке жүйесі арқылы төмендетеді. Ми қыртысының және мидың басқа бөліктерінің орталық ішілік жолдар мен вегетативті нервтер арқылы жүзеге асырылатын бұл мүмкіндіктері барлық мүшелер мен тіндерге, соның ішінде орталық жүйке жүйесіне де реттеуші әсерлердің көмегімен жүзеге асырылады. Бұл әсерлерді белсендіруде жетекші рөл әртүрлі сигналдық ынталандырулардың әсерінен туындайтын шартты рефлекторлық реакцияларға тиесілі. Адам үшін шартты тітіркендіргіштердің ішінде бірінші сигналдық жүйемен әрекеттесетін ми қыртысының екінші сигналдық жүйесі арқылы өз әсерін көрсететін сөздік тітіркендіргіштің маңызы зор. Шаршау кезінде әртүрлі эмоционалдық факторлардың ағзаның жұмысына әсер ету механизмін екі сигналдық жүйенің өзара әрекеттесу тұрғысынан қарастырған жөн. Әртүрлі сөйлеу әсерлері (ауызша мадақтау, үндеу және т.б.) шаршау құбылыстарының жүруіне айтарлықтай әсер етуі мүмкін. Жұмысты орындау кезінде әртүрлі қозғалыс көріністерін гипноздық вербалды ұсыныспен қызықты эксперименттерді атап өту керек. Гипноз жағдайындағы зерттелуші жеңіл немесе ауыр жүкті көтерді, ал жеңіл жүкті көтерген кезде оған ауыр жүкті көтерді, ал ауыр жүкті көтергенде, жеңіл жүкті көтерді деп ұсынылады. Бірінші жағдайда, жеңіл жұмыс ұсынылған ауыр жұмыс идеясының фонында орындалғанда, гипноздан тыс орындалған жұмысты бақылау эксперименттеріне қарағанда физиологиялық өзгерістер көбірек болды және шаршау әлдеқайда жылдам болды. Екінші жағдайда, ауыр жұмыс жеңіл жұмыс идеясының фонында орындалғанда, керісінше құбылыс байқалды. Белгілі бір ұсынылған қозғалтқыш көріністерінің фонында жұмысты орындауға арналған эксперименттер шаршау мен шаршау орталық жүйке жүйесінің күйіне және ең алдымен ми қыртысындағы процестерге байланысты екенін сенімді түрде көрсетеді, олар шартты рефлекстік жолмен өзгеруі мүмкін. атап айтқанда, екінші сигналдық жүйе арқылы. Физиологияда шаршау және шаршау ұғымдарын ажырату әдетке айналған. Шаршау – еңбектің нәтижесінде пайда болатын және объективті түрде жұмыс қабілеттілігінің төмендеуімен сипатталатын дененің күйі, шаршау – шаршау көрінісінің субъективті жағы, шаршаумен байланысты психикалық тәжірибе, шаршау сезімі. Шаршау дәрежесі көбінесе өнімділіктің нақты төмендеуі дәрежесіне сәйкес келеді, бұл өз кезегінде орындалған жұмыстың саны мен сапасына байланысты. Дегенмен, шаршау және басқа да шаршау белгілері ауырлық дәрежесі бойынша бір-біріне сәйкес келмейтін жағдайлар жиі кездеседі, мысалы, шаршау қатты сезілгенде және өнімділіктің күрт төмендеуі туралы объективті деректер жоқ, өйткені аз жұмыс жасалды.Бұл жұмыс қызығушылықсыз және қалаусыз, осы жұмыстың мақсаты немесе оның тікелей нәтижелері туралы нақты түсініксіз жасалса байқалады. Белгілі шаршау туралы барлық деректер бар басқа жағдайлар болуы мүмкін, өйткені көп жұмыс жасалды, бірақ шаршау дегенмен сезілмейді. Бұл жұмысты орындау еңбекке деген қызығушылықтың, биік мақсат санасының және т.б. Жалықтыратын жұмыстың орындалған жағдайлары (қоршаған орта факторлары, қоршаған орта, ұжым, тәулік уақыты және т.б.) уақытша байланыс механизмдері арқылы шаршау мен шаршаудың одан әрі дамуына ықпал ететін сигналдық мәнге ие болуы мүмкін. Дәл осындай жағдайлар, егер жұмыс басында шаршамайтын болса, шаршау мен шаршаудың дамуына қарсы тұратын сигналдар болуы мүмкін. Шаршағандықтың дамуындағы шартты рефлекторлық механизмдердің маңызы ерекше. Шаршау құбылыстарының дамуы үшін орталық жүйке жүйесінің вегетативті нервтер арқылы трофикалық әсерлері өте маңызды. Симпатикалық және парасимпатикалық нервтер, Павлов алғаш рет жүрек бұлшықетінің мысалында көрсеткендей, орталық жүйке жүйесінің органдарға трофикалық әсерінің бір бөлігін жүзеге асырады. Симпатикалық нервтердің тітіркенуі кезінде функционалдық қасиеттері өзгеріп, шаршаған қаңқа бұлшықеттерінің жұмыс қабілеті артады. Кейінгі зерттеулер жүйке жүйесінің бұлшықетке оның шаршау кезіндегі бейімделу-трофикалық әсерінің жүзеге асырылатын шеткі механизмдерін анықтады. Симпатикалық нервтерді қоздырғанда тотығу процестері күшейіп, аденозин үшфосфор қышқылының түзілуі артып, ұлпаның буферленуі (сілтілі қоры) артып, бұлшықеттің электр өткізгіштігі мен оның серпімді-тұтқыр қасиеттерінің жоғарылайтыны анықталды. Симпатикалық жүйке бойындағы импульстар жүйке-бұлшықет синапсының қызметіне де әсер етіп, шаршаған кезде жүйкеден бұлшықетке қозудың берілу процесін жақсартады. Организмде орталық жүйке жүйесінің трофикалық әсерлері (яғни, зат алмасу процестеріне әсер ету) кең таралған. Бұл әсерлердің мәні әртүрлі органдардың функционалдық жағдайының өзгеруінен көрінуі мүмкін. Орталық жүйке жүйесінің барлық мүшелер мен ұлпаларға шартсыз және рефлекспен шартталған ынталандырушы трофикалық әсерлері өндірістік еңбек пен спорттық іс-әрекет кезінде адамның бұлшықет әрекетінде маңызды рөл атқарады. Бұл әсерлер өздерінің қарқындылығына қарай шаршаудың басталуына көп немесе аз дәрежеде қарсы тұра алады немесе белгілі бір дәрежеде бұрыннан басталған шаршауды «жеңілдетеді». жүктеу/скачать 91,33 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|