I тарау.
«ҮЛКЕНГЕ – ҚҰРМЕТ, КІШІГЕ – ІЗЕТ»
Адам – ұлы тұлға, ал адамгершілік оның жоғары, саналы адамдық қа-
сиеті.
«Ұяда не көрсең, ұшқанда соны ілесің» деген халық даналығы адам-
гершілік қасиеттерін қалыптастыру ісінің отбасынан басталатындығын көр-
сетеді. Бұл туралы белгілі ғалым Ә. Табылды: «адамгершілік қасиеттерді
(имандылық, қайырымдылық, мейірімділік, ізеттілік, инабаттылық, т.б.)
тәрбиеленушінің бойына дарыту үшін әуелі үйрету, содан кейін дағдылан-
дыру, талап ету, мәжбүр ету тәсілдері қолданылады», – деп пікір қосады [1].
Классик жазушы Ғабиден Мұстафин: «Қазақ дәстүрі тек ата-ананы ғана
емес, жалпы адамды сыйлауға баулиды. Үлкенге сәлем беру, орын беру, жол
беру, кимелеп баса-көктеп өтпеу, үлкен кісінің алдынан кесіп өтпеу, үйіне
келген кісінің атын байлап, есік ашып, төрге шығарып, жақсы қабақпен ат-
тандырып салу, мейманға, жолдас-жораға қайырымды болу сияқты дәстүр-
лер өмір бойы ескірмейтін, адамнан адам іштей әмән дәметіп тұратын таби-
ғи құлық-мінездер. Бұл мінездерді қорлау – алдымен өзін-өзі қорлау, сыйлау
– алдымен өзін-өзі сыйлау», – деп тәрбиелік мәні зор пікір қалдырған [2].
Өскелең ұрпақты ұлттық рухта тәрбиелеуге қойылатын мақсаттардың
бірі сыпайы, мәдениетті, үлкенге құрмет көрсетіп, кішіге қамқор бола бі-
летін қоғамның белді тұлғасын қалыптастыру болып табылады. Бұл ретте
халқымыздың ғасырлар бойына қалыптасқан ұлттық өнегеге арқа сүйеу қа-
жет.
Ата-бабадан жалғасып келе жатқан ұлттық тәлім-тәрбиелік мұрамызға
үңіліп қарайтын болсақ, халқымыздың әлеуметтік өмірінде үлкенді сыйлау,
кішіге құрмет көрсету ұлттық дәстүрге айналғанын байқаймыз. Бүгінгі таң-
да осы дәстүрді бұзбау және оны қастерлеп бойға сіңіру әрбір жас тұлға-
ның парызы болып табылады. Қазақ халқының әдебін, бар дәстүрін бойына
сіңірген Бөлтірік шешен бұл жайлы:
Үлкен алдында иіліп сөйле,
Кіші алдында сызылып сөйле.
Иіліп сөйлегеннен белің бүгілмейді.
Сызылып сөйлегеннен сөзің үгілмейді, -
дейді [27, 39]. «Ұлық болсаң, кішік бол!» деген қағидатты өміріне арқау ет-
кен қазақ жұрты қашанда әдепті, сыпайы жанды ардақ тұтқан. Ал керісінше,
әдепсіз, тәрбиесіз жандарды жек көріп, оларды ащы тілмен аясыз түйреп
отырған. Оның айқын мысалы мына бір қанатты сөзден көрінеді:
5
Әдепсіз өскен баладан,
Тәртіппен өскен тал артық.
Жөн білмейтін жаманнан,
Жайылып жүрген мал артық.
Сөз түсінетін адамға бұдан артық енді не айтуға болады.
Достарыңызбен бөлісу: |