Еліктің Өгдүлмішке жауабы

 «Сұраушының, — деді Елік, — күйі мұңлық,

 Білмегенін құл сұрап, ұрар құлдық!

1910  Олай болса, мұныма — сүйінген жөн,

 Мен сұраған сөзге — сөз үйірген жөн.  

 Айтты Өгдүлміш: — Ей, ізгі бек, тірегім,

 Сөйлегеннен, тыңдау абзал, білемін.

 Сөз сөйлеуші жанын қинап тынады,

 Тыңдаған жан сергіп, семіріп шығады.

 Деген екен сынап көрген көрікті ер,

«Тіліңді тый, ақылыңа ерік бер!»

 Көп тыңдаған дана болар көп біліп,

 Көп сөйлеген басын берер көпіріп!

1915  Есті сөзден — ғибраттанар құлағың,

 Көп мылжыңнан лайланар ой-бұлағың.

(Естігеннен қанар құлақ құрышы,

 Көпірме сөз пайда бермес, дұрысы.)

Көңіліңдегі айтылмаған сөз — алтын,

 Бақыр болар, шықса — нарқын жоғалтып.

(Көрікті ой, біле білсең, ұққанға,

 Тоз-тоз болар отыз тістен шыққанда!)