мнит выразительных языковых средств, расширяющих возможности
коммуникации путем заполнения лексических лакун” (115. 78.).
Сөйтіп, сөз мағынасын ауыс қолдану нәтижесінде адам түйсігіне әсер
ететін көркемдеуіштік, бейнелеуіштік қызметтегі фразеологизмдер тіл дамуында
сигнификативтік жиілікке (сигнификативная частотность) түсіп,
лексикалық
құрамының тұрақтылығына ғана ие болып қоймай, сонымен бірге, бір қатарлары
сын есім – зат есім типіндегі стандарт формасын қабылдай бастайды (115. 16).
Тілдегі фразеологизмдердің бағалауыштық, атауыштық-бағалауыштық,
атауыштық деп бөлінуі де сондықтан. Бұл рет бір жағынан тіл тұлғаларының
бүтіндікке, фразеологизмдердің сөз формасын қабылдауға ұмтылу сатыларын
көрсетеді. Әрине, бұл сатыда тілдік құрылымдардың өту процесі әр текті, әр
сипатты, әр қилы болуы мүмкін. “План выражения развивается медленнее, чем
план содержания, он нередко отражает предпонятийное содержания,
хотя в
сознании носителей языка, возможно, уже вырисовывается целостный
концептуальный образ. А усиление концептуальной природы означаемого
выражается в
образовании из сочетания либо сложных слов, либо
аффиксальных построенийй (115. 85-86).
Сонымен, атауыштық сөз сипатына жеткен фразеологизмдер сөзжасам
процесіне араласып, сөз түрлендіру жұрнақтарымен түрленіп, көптеліп, септеліп,
жіктелу мүмкіндіктеріне ие болады. Қоршаған ортаны тұтас тілдік таңбалар
арқылы тану ой тұтастығын, сананың абстрактенуін көрсетеді. Бұл ойымызға
дәйек ету үшін проф. М.М.Копыленконың мына сөзін келтіруіміз жөн: “мы
полагаем, что можно определить меру целостности понятия по мере
целостности языковой формы, по ее нерасчлененности/расчлененности,
семантической полноценности/неполноценности компонентов. Чем цельнее
языковая форма, тем цельнее “понятийное”, выражаемый ею смысловой образ,
чем больше
компонентов в плане выражения, тем менее целостный, менее
“понятийч ный” смысловой образ они выражают” (115. 79,).
Біз тілдегі атауыштық фразеологизмдерді олардың бағалауыштық,
бейнелеуіштік сынды негізгі кызметіне көбірек назар аударып, бөлек таңбалауды
ұсынып келдік. Алайда тілдік фактілер, емле сөздіктері бұл қағиданы бірізді
ұстана алмады. ҚТОС-інің соңғы басылымында бірқатар фразеологизмдер
біріктіріліп берілген. Олардың ішінде терминдік мән алғандары да
(сөзбұйдалық,
алауыздық), атаулық қызметте тұрғандары да бар. Фразеологизмдердің сөз
баламасы
ретінде емес, алғашқы атау болып қалыптасатын сипатын тілдік
фактілердің өзі де растайды (123. 234).
Кейінгі кезде
ер қашты болу, етек басты болу, am салысты (124),
арамтамақ, алабөтен, күн көру, жан ашу, бой ұру, тіс қаққан, бел шешу сияқты
тұрақты тіркестерді біріктіруді ұсынған пікірлер де бар, ал мерзімді баспасөзде
бұл кұбылыс жаппай дағдыға айналған. “Фразосочетания –
важное средство
формирования новых понятий, предшествующее
созданию однолексемных
средств их выражения! (115. 82). “Фразеологиялық бірліктер кейде
көркемдеуіштік, бағалауыштық белгілерінен айырылып, күрделі сөзге айналып
жатады
(саршұнақ, сартоқаш)” (125. 29).
Сөйтіп, бөлек тұлғалану үрдісіндегі фразеологизмдердің бүтіндікке
жетуіне, сөздің эквиваленті емес, синоним сыңары болуына нендей факторлар
әсер етті? Бұл сұраққа жауап іздеу мақсатында
компоненттік талдау мен
Достарыңызбен бөлісу: