ұстайды. Калориферлік түтікшелерден өткен судың массасын,
камераға айдап отыратын қондырғы болады. Мұндай аппаратты
алғаш рет 1890-1893 жылдары Ресейде В. В. Пашутин мен А. Ли-
У. Этуотер мен Ф. Бенедикт қолданды.
данылады. Бұл аппарат құрылысы мен мөлшері жағынан бірдей
екі камерадан тұрады. Бір камераға зерттелетін жануарды ор-
наластырып, екіншісіне жылытқыш аспап қойылады. Арнаулы
309
термоэлектрлік құрылымның көмегімен екінші камера автоматты
түрде бірінші (мал орналасқан) камерадағы жылу деңгейіне дейін
қыздырылып отырады. Екінші камераны жылытуға жұмсалған
энергия мөлшеріне қарап мал организмінен бөлінген жылуды
анықтауға болады.
Соңғы жылдары бұл мақсатта градиентті калориметрлер
қолданылып жүр. Бұл жүйедегі калориметриялық камераның
ішкі беті арнаулы жылу өткізбейтін материалдармен (жұқа мыс
қаңылтырмен, целлофанмен, шыны матамен) қапталады. Мыс -
константан термоэлементтерінің жəрдемімен жылу өткізбейтін
материалдың ішкі жəне сыртқы беткейіндегі температура ай-
ырмасы өлшенеді. Бұл аппарат мал бөлген жылудың аз ғана
ауытқуларының өзін тіркеп отыруға мүмкіндік береді.
Аталған калориметриялық камералардың көптеген кемшілік -
тері бар жəне бұл əдіс өте күрделі. Сол себепті практика жағ-
дайында көбінесе, басқа - жанама калориметрия əдісі қол
да-
нылады.
Жанама калориметрия əдісі бойынша организмнің энергия
шығыны ол қабылдаған оттегі мен бөлген көмір қышқылы газы
мөлшеріне қарай анықталады. Оның себебі организмдегі энер-
гия көзі - онда жүретін тотығу процестері. Тотығу кезінде ор-
ганикалық заттардың құрамындағы оттегі пайдаланылып, кө мір
қышқыл газы босап шығады. Демек, газ алмасуды зерттеу ар қы-
лы организмнің энергия шығынын табуға болады. Ол үшін белгілі
бір уақыт ішінде организм сіңірген оттегі мен бөліп шығарған
көмір қышқыл газдың мөлшерін білу керек. Организм 1 л оттегі
қабылдағанда немесе 1 л көмір қышқыл газын бөлгенде белгілі
мөлшерде жылу түзіледі, оны оттегінің немесе көмір қышқыл
Достарыңызбен бөлісу: