антикалык жэне ортағасырлык калалардың тарихымен айналысты. Мәдениет туралы ғылымның жалпы маңыздылығы М.Вебер зерттеулерінің негізгі такырыбына айналды. Оның логикалык-методологиялык қондырғылары өз кұрамында мэдениет саласын да кіргізетін әлеуметтік ғылымдардың 276
таным принциптерін жасактауға үлкен ыкпал етті. Ол барлык таным ғьшымның мүдделері мен кұндылыктарына байланысты деп есептеді. Сондыктан ол эрбір накты жағдайдағы эмпирикалык объектті зерттеудің тэсілі мен таңдауын аныктайтын "танымдык мүдде" ұтымын енгізеді. Сонымен катар элемді көрудің мәдени-тарихи тәсілін аныктайтын "кұндылыктың идеясы" ұғымын да енгізді, өйткені біз мәдени жан болғандыктан оны бағаламай, оған мән бермей элемді зерттей алмаймыз. Таным барысында кай кұндылыктың аныктаушы болатыны ғалымның өзіндік шешімінің нәтижесі емес, уакыт рухының, мәдениет рухының өнімі. Вебер кұндылыкты белгілі бір тарихи дэуірдің кондырғысы ретінде, оған тэн "мүдценің бағыты" ретінде түсіндіреді. Зерттеудің бағыты мен максатын аныктайтын идеялар мен мүдделер уакыт ағымында өзгереді, мәдениет туралы ғылымдарда келтіретін ұғымдарда, яғни "идеалды типтерде” бейнеленеді. Идеалды тип теориялык конструкциялар түрінде көрінетін "дэуірдің мүдделері" болып табылады. Идеалды тип эмпирикалык нактылыктан алынбайды, теориялык схема ретінде күрастырылады жэне сонан кейін тана эмпирикалык материалмен сәйкестендіріледі. "Идеалды типтер өткір жэне біржакты кұрастырылған сайын, олар, демек, бұл мағынада элемнен алшактай түседі... соғүрлым олар терминологиялык жэне классификациялык
