228
Н а р ш а . Маған Қаракөз бір қайғы болса, Сырым тағы бір
қайғы болды. Мені найзалағанын қоя ма, жоқ па осы? Қаракөз
менің қасыма келгенде, барынша күтіп қадірлейді, мені
жұбатқысы келе ме, қиналып жүргенімді сезе ме, бір жағынан
қинап жүрсе, бір жағынан сол мінезімен еркімді алып билеп
барады. Сырым менің жайымды ескеру былай тұрсын, тіпті
күннен-күнге жау болып барады ғой. Қаракөздің сырын сол
біледі. Маған соның білгенін біліп бер. Жасырса, менімен жау
болғаны, досым ба, жауым ба соны айырып бер.
А с а н . Қазір осыны не деп айтамыз оған? Қонақ емес пе?
Келмей жатып дүрсе қоя бергеннің лайығы бола ма?
Н а р ш а . Мен осы шыдап-ақ жүргем жоқ па? Үндеме дедің,
ауылында үндемедім. Тіпті, не онда, не мұнда мені тірі адам
деп ойлау керек емес пе? Сөзіме нансаң, бүгінгі күйігім ішімді
жарып барады. Сырымға ой-қыры бар ма? Кеше келдім, бүгін
келдім дей ме екен ол. Осыны сенен тілеймін... Қазып сөйлесіп
бер. Ойында не барын өзіме айтсыншы. Өзің көріп жүрсің, мені
ылғи шабақтап келе жатқан жоқ па? Енді осыдан әрі шыдай
алатын емеспін.
А с а н (
ойланыңқырап отырып
)
.
Жарайды. Мен сөз тар-
тып көрейін. (
Нарша түрегеліп жүріп кетеді. Асан Сырымдар
отырған үйге есіктен келіп
)
.
Сырым құда! Бері шығып кетші.
Жалғыз ауыз сөзім болып тұр.
С ы р ы м (
бұған шейін үйдегі жолдастарымен ақырын
әңгімелесіп отырады. Асан келгенде жай қозғалып
)
:
Асан сал, сал ішінде бір алуаны,
Тозған заң, азған заман палуаны.
Сал болмай, көбінесе жеңге болып,
Жүрген түрі, мінеки, қалып әні.
Жеткіз деп қандай сөздің тасымалын,
Қандай жан жіберді екен бозбаланы?
А с а н . Уай Сырым, қой, жаным... Сен менің соқтықпайтын
кісімсің. Сенің сөзің асау қандай басқа шапшитын болған соң,
сенен жырақ жүремін. Мен саған жол бердім ғой. Көп талас-
паймын... Бірақ сөйтсе де, сөз барымтасы жаман болады.
Ү й д е г і с а л д а р . Олай болса, айтып жібер.., айтып
жібер. Ер шекіспей бекіспейді.
А с а н . Жоқ, мен Сырыммен шайқаспай-ақ тыныш жүрем.
(
Достарыңызбен бөлісу: