шақыру жайында білетіндей көрінеді.
18.
Осы көріністегі өлім үндеуі таныс тарихқа шақыру ретінде көрінеді. Мэри Шеллидің
«Франкенштейн»
шығармасындағы еркек дағдарысына назар аудара отырып,
Фрэнсис
Фергюсон былай деп жазады: «Менді» жоятын елес жоғарыға көтерілген кезде, тіпті мұндай
жою кез келген «Мен» үшін қажетті тұрақты дамумен бірге үйлесімге келетін сияқты. Ол
оның назары мен бейіміне əртүрлі талаптарды ұсынуға тырысады» (111).
19.
«Кім бөтенді сүйеді? Одан басқа кімді сүюге болады?» (Деррида,
Adieu,
105).
20.
Редекоптың Манроның көркем шығармаларындағы «суррогат ана бейнелерінің алуандығы»
жайында айтқанына
қараңыз
(4).
21.
«Өзінің шектеулі табиғатында ойластырылған шығарма біреудің «Басқаға» өтуі үшін
түбегейлі жомарттықты талап етеді. Сол кезде бұл «Басқаның» жақсылықты
бағаламаушылығын талап етеді. Алғыс айту оның түп-төркініне қарай қозғалыстың қайта
оралуы болар еді» (Левинас, «Белгі»
349).
22.
Сəбидің іңгəлаған
даусына жауап бермей, оны жоғалтып алу ананы орынсыз қалдырады
деген ой, бізге Левинастың «Басқамен» қарым-қатынас мені сұраққа алады,
мені өзімнен
босатады жəне менің бойымнан қандай да бір жаңа ресурстар ашып, мені жібермейді» деген
ұйғарымын түсінудің басқа бір тəсілін ұсынады («Белгі»,
350). Оны жоғалту Манроның
анасын орынсыз қалдырған болар еді (кемшіліктің жоғалуы).
23.
Шын мəнінде, Манро оларды бөлектейтін кездейсоқтық қана болуы мүмкін деген ойды
ұсынады.
Қараңыз
: «Miles City, Montana»: Мен, –
дейді Эндрю, – сенің сигналды қалай
алатыныңды біле алмаймын. Бұл аналарда ғана болатын қандай да бір қосымша мəн болуы
тиіс. Мен жарым-жартылай өзімнің қосымша сезімімнен шабыттану үшін осыған сенуге
тырыстым. Мен бұған үміттенбеу үшін
жартылай оны ескертуге, бəрін ескертуге
тырыстым» (407). Манроның көркем туындысы бізді жауапкершілік пен түбегейлі
көрінбейтін жағдайлар жайында ойлауға мəжбүрлейді.
24.
Сонымен қатар бұл – түс көру туралы əңгіме. Іс жүзінде
Достарыңызбен бөлісу: