ығыстыра бастады, бұл технология көрермендерге көріп отырған
бағдарламаларын белгілі бір авторлардың ойлары арқылы қабылдайтын
пассив көрермендер сияқты емес, өздері толық басқара алатындай
мүмкіндік береді. Жиырма екі эпизодты маусым сегментация есебінен
ағымның түрін айрықша көрсетеді, себебі ол шартты түрде біріктірілген,
қатаң қалыптаспаған əрі шектелмеген. Дəстүрлі маусымның онтологиялық
тұрғыдан айқын болмауы маусымдық телехикаяларды ашық іс-əрекет
ретінде сыни тұрғыдан қарастырудың негізінде жатыр. Дженнифер
Хейворд (1997) пен Робин Уорхол (2003) сияқты жазушылар бұрынғы
сериал формаларының параллельдеріне қызығушылық білдіре отырып,
маусымдар бірлігі жоққа тəн бұрынғы үздіксіз жанр – телехикаяға басты
назар аударған.
1999 жылдың қаңтар айында HBO (
Home Box Office
)
«Сопрано»
деп
аталатын, зор мəдени дүмпу туғызған тың сериалдардың алғашқы
маусымын эфирге шығарды. Бұл жерде салыстырмалы түрде аңғарусыз
қалғаны – сол маусымға түбегейлі өзгеріс əкелген, апта сайын үздіксіз
қайталану арқылы экранға шыққан ерек қалыптағы он үш эпизод. Мен
1999 жылға дейінгі телевизиялық маусымды таза өндіріс жүйесі дегенімде,
«Сопраноның»
бірінші маусымы, негізінен, желінің қаржылық жəне
құрылымдық талаптарын қанағаттандыру үшін жасалмағанын меңзеген
жоқпын. Он үш эпизод əдеттегі алғашқы жиырма екі эпизодты маусымға
ұқсас болып келеді. Оның қалған тоғыз эпизодын (немесе «соңы») бірінші
бөлімнің рейтингі осындай көріністердің шығуы үшін инвестиция талап
еткен жағдайда ғана шығару ұйғарылған. Алайда
Достарыңызбен бөлісу: