296
Ағашаяқты халық табиғи әртіс, күлдіргі ойыншы
ретінде бағалайды. Ол ән салғанда әуен ырғағы мен сөз
мәнері жымдаса байланысып, өзінің бет-бейнесін, отырыс-
тұрысын мың құбылтып, түрлі саққа жүгіртіп, маңайындағы
жұртшылықты қыран-топан күлкіге батырушы еді. Оның
«Ағашаяқ» әнін дәл өзіндей мәнеріне, мимикасына келтіріп
айтатын адам жоқ. Ол «Ой, қалқам-ай, ойыңа ал» дегенде
бет пішінін өзгертіп, мұңая жалбарынып, шағым айтқандай
болса, «Мен де өлер деймісің» дегенде, жыламсырап,
төменшіктеп, көз жасын қолына сарқып, қыз-келіншектер
отырған жаққа қарай лақтырғандай қимыл жасағанда
отырғандардың ішек-сілесі қатады. Ағашаяқ әндерінде
(әсіресе жас кезіндегі шығармаларында), ол өңдеген ұлт
ойындарында күлкі шақырмайтын қимыл жоқ.
Адалбақанға аяғын асып алып, зар желген атқа ілесетіні,
жеті атан түйені қатар тұрғызып қойып, солардың үстінен
секіріп, арғы жағына дік ете түсетіні, семіз жылқының
жаясына ырғып шығып, билейтіні, одан домалап түсіп, ор
қояндай секіріп, көзден әп-сәтте ғайып болатыны көрермен
қауымды қайран қалдырмай қоймайды. Кемпір-шал
болып керісе қалып, артынан жайма-шуақтанып жуып-
шаятыны да қызық. Мұндай қимылдарды Жидебай басында
тұратын Қабыш Кәрімқұлұлы мен «Бірлік» совхозындағы
Жұмақұлбай Базарбайұлы жақсы жасайтын.
Ағашаяқ – шебер күйші. Өзі шығарған кейбір күйлерді
ұлт ойындарын сүйемелдеуге бейімдеген. «Бүркіт биі»,
«Бозайғыр» күйлері өлеңмен де, қарасөзбен де айтыла
беретін. Домбыраны алды-артына орағытып, басына
шығарып, аяғының арасына қойып, бақайымен де шертеді.
Оның «Бүлкілдек» деген күйі естіген адамды күлдірмей
қоймайды. Менің білерім - Ағашаяқтың тоғыз күйі бар. Олар
Құрманғазы атындағы консерваторияда сақтаулы. Қабыш
ақсақал «Салт атты», «Қосбасар» деген екі күйін тартады.
Шәкер Әбенов те оның бірнеше күйін біледі.
Қорыта айтқанда, Әміренің ұстазы Ағашаяқ мұраларын
зерттеп, бүгінгі өскелең ұрпақ игілігіне ұсынатын кез жеткен
сияқты. Көнекөз қариялар тірі тұрған кезде олар білетін
деректерді қағазға түсіріп алса да артық болмас еді.
Достарыңызбен бөлісу: